محمد بن یعقوب کلینی
| شیخ کلینی (ابو جعفر محمد بن اسحاق کلینی رازی) | |
|---|---|
 | |
| لقب | شیخ کلینی |
| تاریخ درگذشت | ۳۲۸ق |
| آرامگاه | بغداد (عراق) |
| ملیت | اهل ایران |
| زبان | عربی |
| پیشه | مرجع تقلید |
| منصب | محدث، فقیه، اصولی، متکلم |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه اثناعشری |
| اطلاعات علمی | |
| تحصیلات | اجتهاد |
| استادان | |
| شاگردان | |
| آثار |
|
ابو جعفر محمد بن اسحاق کلینی رازی (۲۵۸ق، تهران - ۳۲۸ق، بغداد) مشهور به شیخ کلینی، شیخ مشایخ شیعه و رئیس محدثین علمای امامیه و اوثق و اعدل ایشان و مروج مذهب شیعه در عصر غیبت امام عصر (ع) است. عامه و خاصه در فتاوی به وی مراجعه کرده‌اند و بدین‌جهت به ثقة الاسلام شهرت یافت. وی یکی از صاحبان کتب اربعه و صاحب کافی است که در عقاید حقه اسلامیه و استنباط دینی، مرجع اکابر و مورد استفاده فقها و محدثین بزرگ است و به تصدیق شیخ مفید، اجل کتب اسلامی و اعظم مصنفات شیعه و مشتمل بر شانزده هزار و یکصد و نود و نه حدیث است. کلینی از علمای زمان غیبت صغری است و وفات او ۶۹ سال پس از وفات امام عسکری (ع) در ماه شعبان ۳۲۹ هجری اتفاق افتاد و قبرش در بغداد است[۱].
استادان
- احمد بن محمد بن عاصم کوفی
- حسن بن فضل بن زید یمانی
- محمد بن حسن صفار
- سهل بن زیاد آدمی رازی
- محمد بن حسن طایی
- محمد بن اسماعیل نیشابوری
- احمد بن مهران
- احمد بن ادریس قمی
- عبدالله بن جعفر حمیری
کتاب‌های منتشر شده
به زبان عربی
- اصول الکافی
- الرجال؛
- الرد علی القرامطة؛
- رسائل الائمة؛
- تعبیر الرؤیاء.
روایت‌کنندگان از او
- ابن ابی رافع صمیری؛
- احمد بن احمد کاتب کوفی؛
- ابو غالب احمد بن زراری؛
- ابن قولویه؛
- علی بن محمد بن موسی دقاق؛
- محمد بن ابراهیم نعمانی؛
- محمد بن احمد صفوانی؛
- محمد بن احمد سنانی زاهری؛
- محمد بن علی ما جیلویه؛
- محمد بن محمد بن عصام کلینی.
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۸، ص ۵۷۶.