دست امام مهدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

در روایات مختلفی آمده است که حضرت مهدی (ع)، هنگام ظهور، با کشیدن دست خود بر سر بندگان، عقول آن‌ها را کامل می‌کند، قلب‌های‌شان را از پاره آهن محکم‌تر کرده و کینه و عداوت را از دل‌های‌شان می‌زداید[۱]. در حدیث دیگری آمده است: حضرت اگر دستش را به سوی بزرگ‌ترین درخت روی زمین دراز کند، ان را از ریشه بیرون می‌آورد[۲].[۳]

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. نجم الثاقب، باب سوم.
  2. کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۱۴.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۲۱.