شبیب بن عامر ازدی در تاریخ اسلامی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث شبیب بن عامر ازدی است. شبیب بن عامر ازدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: شبیب بن عامر ازدی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردشبیب بن عامر، کارگزار نصیبین
زمانی که امیرالمؤمنین(ع) تصمیم گرفت مالک را به مصر بفرستد، در نامه‌ای از او - که در آن موقع در نصیبین بود- خواست که به کوفه بیاید. و در آخر نامه چنین نوشت: و جانشین خود را فردی مورد اطمینان و خیرخواه از یارانت قرار بده.[۱]
مالک برابر دستور حضرت عمل کرد به کوفه بازگشت و شبیب بن عامر أزدی را جانشین خود قرار داد[۲].
شبیب بن عامر در حوزه مأموریت خود، نصیبین، مشغول خدمت بود، تا این که متوجه شد عبدالرحمان بن قباث از طرف معاویه به سرزمین جزیره حمله کرده است. از این رو، وی با همکاری کمیل بن زیاد نیروهای این قباث را متفرّق کرد و از قلمرو حکومت امام علی(ع) بیرون راند.
شبیب برای این که معاویه دیگر به فکر حمله به منطقه جزیره نیفتد، به مرزهای شام یورش برد و تا منطقه بعلبک رسید. وی سپس برگشت و به رقّه یورش برد و طرفداران معاویه را ذلیل و خوار کرد. این حمله موفقیتآمیز شبیب باعث شد که حضرت امیر(ع) درباره وی بفرماید: خداوند شبیب را رحمت کند! زیرا یورش را دور کرد و پیروزی را زود به ارمغان آورد.[۳]
شبیب به جدّ کرمانی معروف است و مقصود از «کرمانی»، جُدَیع بن علی بن شبیب ازدی کرمانی است که در سال ۱۲۰ هجری والی خراسان شد و بعد برکنار شد و نصر بن سیّار در سال ۱۲۶ هجری او را زندانی کرد. کرمانی در سال ۱۲۸ هجری با نصر جنگید و با ابو مسلم خراسانی همکاری داشت تا این که در سال ۱۲۹ هجری در جنگ با نصر بن سیار مجروح و سپس به دار آویخته شد و این در سال ۱۲۹ هجری بود[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ «وَ اسْتَخْلِفْ عَلَى عَمَلِكَ أَهْلَ الثِّقَةِ وَ النَّصِيحَةِ مِنْ أَصْحَابِكَ»
- ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۷۴؛ بحارالأنوار، ج۳۳، ص۵۵۲.
- ↑ «رَحِمَ اللّهُ شَبيباً، لَقَدْ أَبْعَدَ الْغَارَةَ وَ عَجَّلَ الِانْتِصَارَ»؛ بلاذری، أنساب الاشراف، ج۲، ص۴۷۵؛ الکامل فی التاریخ، مترجم، ج۴، ص۱۹۹.
- ↑ تاریخ طبری (ده جلدی)، ج۷، ص۱۵۴، ۲۸۵، ۳۳۵، ۳۷۰ و ۳۷۱.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص 375-376.