ابوعبدالله حمیدی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوعبدالله محمد بن فتوح بن عبدالله حمیدی اندلسی میورقی اصالتاً از قرطبه بوده[۱] و قبل از سال ۴۲۰ه[۲] در میورقه ـ جزیره‌ای در شرق اندلس ـ متولد شد. [۳] برای کسب علم و دانش به بلاد گوناگون از جمله مصر، دمشق، واسط، مکه[۴] و افریقیه سفر نمود و در بغداد سکنا گزید. [۵]
حمیدی فقه را نزد ابوزید قیروانی آموخت[۶] و از ابن حزم اندلسی حدیث شنید و به همنشینی با او شهرت داشت. او با ابن ماکولا دوست و همنشین بوده و از او، خطیب بغدادی، ابوتمام علی واسطی و دیگران بهره برد. حمیدی فردی محدث، حافظ، [۷] فقیه، رجالی،[۸] مورخ، ادیب، نحوی و اصولی و شاعر بود. [۹] او همواره مشغول تحصیل علم بود. [۱۰] ابوعلی صدفی، ابوالحسن بن سرحان، ابوبکر بن طرخان، [۱۱] اسماعیل بن محمد تیمی، قاضی محمد بن علی جلاّبی[۱۲] و بسیاری از بزرگان عراق از او بهره بردند. برخی از رجال‌نویسان او را فردی خیّر، عفیف، پرهیزکار[۱۳] زیرک و باهوش و در نقل احادیث مورد اعتماد[۱۴] و مذهب او را ظاهری دانسته‌اند. [۱۵]
آثار او عبارت‌اند از: جذوة المقتبس فی تاریخ الاندلس، [۱۶] الجمع بین الصحیحین، [۱۷] تاریخ الاسلام، الامانی الصادقه، ذم النمیمه و الذهب المسبوک فی وعظ الملوک، تسهیل السبیل إلی علم الترسیل، ماجاء من النصوص و الاخبار فی حفظ الجار، مخاطبات الاصدقاء فی مکاتبات و اللقاء، من اُدّعی الامان من اهل الایمان، [۱۸] بلغة المستعجل فی التاریخ، التذکره، جمل التاریخ الاسلام، الفوائد المنتقاة، [۱۹] المتشاکة فی اسماء الفواکه، نوادر الأطباء، تفسیر غریب ما فی الصحیحین، مختارات من مرویاته،[۲۰]ادب الاصدقا، تحیة المشتاق فی ذکر صوفیة العراق، المؤتلف و المختلف، وفیات الشیوخ، دیوان شعر[۲۱] حمیدی در هفدهم ذیحجّه[۲۲]سال ۴۸۸ه در بغداد درگذشت [۲۳] و در باب أبرز دفن شد و در صفر سال ۴۹۱ه جنازه‌اش از آنجا به باب حرب منتقل و در مقبره بشر حافی دفن شد [۲۴].[۲۵]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳
پانویس
- ↑ کتاب الصله، ج ۲، ص۵۶۰ و ۵۶۱.
- ↑ المنتظم، ج ۱۷، ص۲۹ و ۳۰.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۱۹، ص۱۲۲.
- ↑ الانساب، ج ۲، ص۲۶۹ و ۲۷۰.
- ↑ کتاب الصله، ج ۲، ص۵۶۰.
- ↑ معجم الادباء، ج ۱۸، ص۲۸۲.
- ↑ الانساب، ج ۲، ص۲۶۹ و ۲۷۰؛ کتاب الصله، ج ۲، ص۵۶۰ و ۵۶۱.
- ↑ بغیة الملتمس، ص۱۲۳ و ۱۲۴.
- ↑ معجم الادباء، ج ۱۸، ص۲۸۲ ـ ۲۸۵.
- ↑ الانساب، ج ۲، ص۲۶۹ و ۲۷۰.
- ↑ کتاب الصله، ج ۲، ص۵۶۰ و ۵۶۱.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۱۹، ص۱۲۲.
- ↑ الانساب، ج ۲، ص۲۶۹ و ۲۷۰.
- ↑ مرآة الجنان، ج ۳، ص۱۱۳.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج ۳۳، ص۲۸۲.
- ↑ فهرست ابن خیر، ص۲۲۶ و ۲۲۷.
- ↑ بغیة الملتمس، ص۱۲۳ و ۱۲۴.
- ↑ معجم الادباء، ج ۱۸، ص۲۸۵.
- ↑ هدیة العارفین، ج، ص۷۷.
- ↑ الاعلام، ج ۶، ص۳۲۷.
- ↑ الوافی بالوفیات، ج ۴، ص۳۱۷.
- ↑ المنتظم، ج ۱۷، ص۳۰.
- ↑ الانساب، ج ۲، ص۲۷۰.
- ↑ المنتظم، ج ۱۷، ص۳۰.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳، ص۳۲۲ - ۳۲۳.