بنی‌ناجیه
مقدمه
بنی زاهر و بنی ناجیه شاخه‌های اصلی قبیله بنی مراد بن مذحج‌اند که هر یک به شاخه‌ها و بطون متعددی انشعاب یافته‌اند. بنی ناجیه به جهت افزونی نفوس و گستردگی بیشتر طوایف آن در قیاس با بنی زاهر، در جاهلیت و صدر اسلام در قیاس با شاخه دیگر بنی مراد یعنی بنی زاهر، نقش بیشتر و بسزاتری در ریاست قبیله و بالطبع حوادث زمانه ایفا نمودند. از پس فتوحات اسلامی و کوچ قبیله بنی مراد از یمن به بلاد مفتوحه - به‌ویژه عراق و مصر - باب دیگری از نقش‌آفرینی بنی مراد و طایفه بزرگ آن بنی ناجیه در حوادث و وقایع صدر اسلام گشوده شد و آنان به یمن وجود سران بزرگ و بنامی چون هانی بن عروه مرادی خصوص در تحولات عراق نقش چشمگیری از خود به نمایش گذاشتند.[۱]
نسب بنی ناجیه
بنی ناجیه را از شاخه‌های قبیله بنی مراد مذحج و از نسل ناجیة بن مراد بن مذحج گفته‌اند.[۲] ناجیه فرزندانی به نامهای عبداللّه، عمیر، مفرج، کنانه، مالک، یشکر، نمره و ردمان داشت[۳] - [۴] که از ایشان، فروعات بسیار دیگری منشعب شدند که از جمله این شاخه‌ها و طوایف می‌‌توان به بنی غطیف، بنی مفرج، بنی‌جمل، بنی‌نهار، بنی نمرة بن سعد، بنی‌حدّاء، بنی‌سلهم، بنی‌کداده، بنی‌ردمان، بنی‌فجاءه، بنی سلمان،[۵] بنی وعلان،[۶] بنی قرن و بنی قانیه[۷] اشاره کرد.[۸]
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۲۸؛ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۶.
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۲۸؛ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۶.
- ↑ برخی فجاءه را از تیره‌های قبیله ازد (ر.ک: ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۳۴.) و از نسل فجاءة بن ربیعة بن مالک بن کدادة بن مفرج بن مالک بن زَهرانَ بن کَعْب بن حارث بن کَعْب بن عبد اللّه بن مالک بن نصر بن ازد گفته‌اند که از ازد شنؤه به بنی مراد پیوستند. (ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۰۷.) همچنین برخی را بر این اعتقاد است که مُفرِّج و فرزندانش - کداده و قائفه - اصالتی ازدی داشته، (ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۳۴.) از نسل مالک بن زَهرانَ بن کَعْب بن حارث بن کَعْب بن عبد اللّه بن مالک بن نصر بن ازد‌اند که از ازد شنؤه به بنی مراد پیوستند. (ر.ک: ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۰۶؛ زبیدی، تاج العروس، ج۵، ص۲۲۱؛ قلقشندی، نهایة الارب فی معرفه انساب العرب، ج۱، ص۴۲۴) از ردمان و غطیف هم به عنوان منسوبین به مراد یاد شده و آمده است که آنها از قبایل حمیر و ازد به این قبیله پیوسته‌اند. (ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۲۸؛ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۶)
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۲۸ - ۳۳۴؛ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۶ - ۴۰۷.
- ↑ سمعانی، الانساب، ج۱۳، ص۳۵۱؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۳، ص۳۷۰
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۲۸ - ۳۳۴؛ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۷.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.