الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

انواع انتظار چیست؟

انتظار یعنی چشم به آینده داشتن، یعنی هر اتفاقی که فرد در آینده منتظرش است. انتظار می‌تواند برای هر اتفاقی در آینده باشد. اما "انتظار فرج" و گشایش یکی از مهم‌ترین و در عین حال رایج‌ترین انواع انتظار است.

مقولۀ انتظار با توجه به رویکردهای گوناگون به اقسام مختلفی تقسیم می‌‌شود:

  1. در یک تقسیم‌بندی بر اساس برداشت‌هایی که از انتظار صورت می‌‌گیرد به انتظار صحیح و انحرافی تقسیم می‌‌شود:
    1. برداشت‌های صحیح از انتظار با نام‌های مختلفی همچون: انتظار راستین، انتظار مثبت و سازنده و پویا یاد می‌‌شود:
      1. انتظار راستین: لازمۀ انتظار راستین به دست آوردن ارکان آن است، این ارکان عبارت‌اند از: امید به وضع مطلوب؛ اعتراض به وضع موجود و اقدام برای تحقق وضع مطلوب.
      2. انتظار مثبت و سازنده: انتظار مثبت، انتظار فعال و تأثیرگذاری است که منتظر را در تکاپوی تحولات و تغییرات شدید جامعه، یاری می‌‌رساند و او را در ترسیم جامعۀ مطلوب مهدوی قوی و توانمند می‌‌سازد.
      3. انتظار پویا: منتظر، در حقیقت به شرایط آرمانی و آیندۀ زیبا چشم دوخته است از این رو باید تلاش کند تا زمینه‌ها و شرایط ظهور امام(ع) فراهم گردد.
    2. برداشت‌های انحرافی از موضوع انتظار فرج را می‌‌توان به صورت زیر دسته‌بندی کرد:
      1. انتظار مذهب احتراز: برخی ظهور را تنها به ارادۀ الهی وابسته می‌دانند و اصلاح امور را به آمدن حضرت مهدی واگذار می‌کنند و نه تنها برای برپایی حکومت اقدام نمی‌کنند بلکه آن را مانع ظهور و محکوم به بطلان می‌پندارند.
      2. انتظار مذهب اعتراض: انتظار را به صورت مطلق؛ مذهبی اعتراضی معرفی می‌نماید که منتظر، معترض به وضع موجود و خواستار وضع مطلوب است.
      3. انتظار خاموش: به دیدگاه کسانی اطلاق می‌شود که پدیدۀ ظهور را تنها معلول اراده و مشیت الهی می‌دانند و برای عوامل انسانی و طبیعی، نقش چندانی قائل نیستند و شیعیان را به زمینه‌سازی و تهیه مقدمات ظهور مکلف نمی‌دانند.
  2. در تقسیمی دیگر انتظار بر اساس مراتب آن، به انتظار قلبی و عملی تقسیم می‌‌شود:
    1. انتظار قلبی: انتظار عبارت است از یک حالت قلبی و روحی که از آن آماده شدن برای چیزی که در انتظارش هستی، استفاده می‌‌شود لذا هر قدر انتظار شدیدتر باشد، آماده شدن هم بیشتر می‌‌شود.
    2. انتظار عملی: انتظار عملی؛ یعنی فراهم آوردن زمینه‌های ظهور و مقدمات تحقق آنچه مورد انتظار است.
  3. در تقسیمی دیگر انتظار به عام و خاص تقسیم شده است:
    1. انتظار عام: انتظار فرج به معنای عام، یعنی انتظار گشایش و امید به آینده و نکوهش یأس و ناامیدی.
    2. انتظار خاص: انتظار، اصطلاحی خاص به معنای امید داشتن به تحقق ظهور و آمدن منجی آسمانی به نام امام مهدی(ع) است.