وزارت تنفیذ در فقه سیاسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۰ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

وزارت تنفیذ، منحصر بود به تنفیذ آنچه که خلیفه مصلحت بداند. وزیر تنفیذ، واسطه‌ای میان خلیفه و مردم بوده و احکام نصب و عزل صادره از خلیفه رااجرا می‌کرد. (بر خلاف وزیر تفویض، که از مسؤولیت محدودتری برخوردار بود) خلیفه می‌توانست حداقل دو وزیر تنفیذ داشته باشد: یکی برای جنگ و دیگری برای خراج، ولی بیش از یک وزیر تفویض نداشت[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۳؛ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۵۵؛ تاریخ الاسلام، ج۲، ص۲۶۱؛ النظم الاسلامیه، ص۱۱۷؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۰۹-\۲۰۸.
  2. اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت، علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۸۱.