وطن

وطن از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: وطن در فقه سیاسی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

وطن در لغت، زادگاه و محل اقامت دائمی را گویند. وطن از نظر فقهاء دارای آثار فقهی و بر سه گونه است:

1. وطن اصلی - محل تولد - که علاقۀ مالکیت در آن تأثیری ندارد؛
2. وطن عرفی یا مستجد: شخص در خارج از وطن اصلی، جایی را برای سکونت انتخاب کند. در این نوع از وطن، صدق وطن عرفی کافی است؛
3. وطن شرعی که از آن به "استیطان" تعبیر شده است. بعضی از فقها، در صدق وطن دو شرط ذکر کردند: ۱. اقامت حداقل شش ماه؛ ۲. داشتن ملک و مستغلات.

منابع

1. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی