ابراهیم بن ابیمحمود خراسانی در تاریخ اسلامی
آشنایی اجمالی
ابراهیم بن ابیمحمود، اهل خراسان و از یاران امام کاظم، امام رضا و امام جواد(ع) به شمار میرود. او از ثقات روات و از بزرگان شیعه و مورد اعتماد آن بزرگواران بود و از آنان احادیث فراوانی روایت کرده است.
ابراهیم بن ابی محمود نابینا بود. او مسائل و مطالب امام موسی بن جعفرS را در ۲۵ برگ نوشته و جمعآوری کرده است[۱].
شیخ طوسی میگوید: او راوی کتاب مسائل است و احمد بن محمد بن عیسی، مسایل را از او نقل میکند [۲].
نجاشی[۳] در رجال خود و علامه حلی[۴] او را از ثقات میدانند و به روایاتش اعتماد کردهاند. او از اصحاب موسی بن جعفر بود[۵] و از امام رضاS روایاتی نقل کرده و حتی نامهای از امام رضاS برای فرزندش امام جوادS فرستاده است.
او میگوید: یک روز در حالی که نامههایی از امام رضاS همراه داشتیم به حضور امام جوادS رسیدیم. امامS نامهها را برداشت و قرائت کرد و یکی از آنها را روی چشم خود گذاشت و فرمود: خدا! این خط پدرم امام رضاS است. آن گاه گریه کرد تا جایی که قطرههای اشک از گونههایش سرازیر شد. من گفتم: ای مولای من! جانم به قربانت! پدر تو در چند جلسه به من فرمود که خداوند تو را در بهشت ساکن کند. امام جوادS هم به من فرمود: خداوند تو را داخل بهشت کند. ادامه دادم: ای مولای من! آیا از جانب خداوند ضمانت میکنی که مرا وارد بهشت کند؟. فرمود: آری. آن گاه پای امام را گرفتم و بوسیدم[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ رجال کشی، ج۷، ص۴۷۴-۴۷۵.
- ↑ طوسی، فهرست، ص۱۳۵.
- ↑ نجاشی، رجال، ج۷، ص۱۰۷.
- ↑ علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۳.
- ↑ علامه حلی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۱۰.
- ↑ الامام جوادS من المهد الی اللحد، ص۹۷؛ علامه حلی، زندگانی امام جوادS، ص۱۴۴.
- ↑ قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 167-168.