ابراهیم بن ابی‌محمود خراسانی در تاریخ اسلامی

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Ali (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۰ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آشنایی اجمالی

ابراهیم بن ابی‌محمود، اهل خراسان و از یاران امام کاظم، امام رضا و امام جواد(ع) به شمار می‌رود. او از ثقات روات و از بزرگان شیعه و مورد اعتماد آن بزرگواران بود و از آنان احادیث فراوانی روایت کرده است.

ابراهیم بن ابی محمود نابینا بود. او مسائل و مطالب امام موسی بن جعفرS را در ۲۵ برگ نوشته و جمع‌آوری کرده است[۱].

شیخ طوسی می‌گوید: او راوی کتاب مسائل است و احمد بن محمد بن عیسی، مسایل را از او نقل می‌کند [۲].

نجاشی[۳] در رجال خود و علامه حلی[۴] او را از ثقات می‌دانند و به روایاتش اعتماد کرده‌اند. او از اصحاب موسی بن جعفر بود[۵] و از امام رضاS روایاتی نقل کرده و حتی نامه‌ای از امام رضاS برای فرزندش امام جوادS فرستاده است.

او می‌گوید: یک روز در حالی که نامه‌هایی از امام رضاS همراه داشتیم به حضور امام جوادS رسیدیم. امامS نامه‌ها را برداشت و قرائت کرد و یکی از آنها را روی چشم خود گذاشت و فرمود: خدا! این خط پدرم امام رضاS است. آن گاه گریه کرد تا جایی که قطره‌های اشک از گونه‌هایش سرازیر شد. من گفتم: ای مولای من! جانم به قربانت! پدر تو در چند جلسه به من فرمود که خداوند تو را در بهشت ساکن کند. امام جوادS هم به من فرمود: خداوند تو را داخل بهشت کند. ادامه دادم: ای مولای من! آیا از جانب خداوند ضمانت می‌کنی که مرا وارد بهشت کند؟. فرمود: آری. آن گاه پای امام را گرفتم و بوسیدم[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. رجال کشی، ج۷، ص۴۷۴-۴۷۵.
  2. طوسی، فهرست، ص۱۳۵.
  3. نجاشی، رجال، ج۷، ص۱۰۷.
  4. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۳.
  5. علامه حلی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۱۰.
  6. الامام جوادS من المهد الی اللحد، ص۹۷؛ علامه حلی، زندگانی امام جوادS، ص۱۴۴.
  7. قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 167-168.