حفص بن عمر بن عبدالعزیز دوری ازدی بغدادی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوعمر حفص بن عمر بن عبدالعزیز دوری ازدی بغدادی ضریر وی حدود ۱۵۰هـ در دوران خلافت منصور در بصره به دنیا آمد،[۱] گرچه محل زیست وی را سامرا نوشته‌اند. دوری علم قرائت را نزد اسماعیل بن جعفر، کسائی، یحیی یزیدی و سلیم و علم حدیث را نزد ابراهیم بن ابی یحیی، اسماعیل بن عیّاش، سفیان بن عیینه و ابومعاویه فرا گرفت و برای کسب علم بیشتر و آموختن علم قرائت راهی سفر شد و سایر قرائات را آموخت. وی در حالی که عالمی بزرگ و مشهور و محدثی ثقه و استاد در علم قرائت گشته بود، به آموزش داشته‌ها پرداخت و شاگردان بسیاری چون عبدالرحمان بن عبدوس، عمر بن محمد کاغذی، حسن بن علی بن بشّار، قاسم بن زکریّا و علی بن سلیم را پرورش داد. همچنین ابن ماجه، ابوزرعه، حاجب ابن ارکین و محمد بن حامد از او حدیث نقل کرده‌اند.[۲] وی علاوه بر تدریس علوم قرائت و حدیث، تألیفات بسیاری در علم قرائت نوشت.[۳] گفته شده که وی نخستین کسی است که قرائات متعدد را جمع‌آوری و تألیف کرد.[۴] دوری در حالی که در آخر عمر نابینا شده بود، در سال ۲۴۶ و به نقلی ۲۴۸ﻫ از دنیا رفت.[۵] زرکلی محل وفات او را در رنبویه، از روستاهای ری نوشته است.[۶]
آثار او عبارت‌اند از: احکام القرآن السنن فی الفقه[۷] کتاب ما اتفقت الفاظه و معانیه من القرآن اجزاء القرآن قرائات النبی a و فضائل القرآن[۸].[۹]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
