حمزة بن حمدان

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۷ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

از یاران باوفای امام صادق (ع) می‌باشد. وی می‌گوید: «امام صادق (ع) فرمودند: نوه من در خراسان و در شهری به نام طوس به قتل می‌رسد؛ هر کس به زیارت او رود و «به حق او عارف» باشد، روز قیامت دست او را گرفته، داخل بهشتش می‌کنم، هر چند از اهل گناهان بزرگ باشد. عرض شد: یا ابن رسول الله (ص)! عرفان حق او چیست؟ فرمودند: این که مقام او را بشناسد. و شناخت مقام او این است که بداند او «امام مفترض الطاعة» است. دوم بداند او «غریب» است و سوم این که بداند. او «شهید» شده است[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، باب ۶۶، ح۶۳۸.
  2. محمدی، حسین، رضانامه ص ۲۵۵.