عباس بن معروف قمی در معارف و سیره رضوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۴ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آشنایی اجمالی

عباس، غلام امام رضا (ع) بود که همگی او را به نام «عباس غلام» می‌شناختند[۱]. او می‌گوید: «از امام رضا (ع) شنیدم که ایشان فرمودند: هر کس که اذان صبح را می‌شنود و در آن وقت بگوید «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِإِقْبَالِ نَهَارِكَ وَ إِدْبَارِ لَيْلِكَ وَ حُضُورِ صَلَوَاتِكَ وَ أَصْوَاتِ دُعَاتِكَ أَنْ تَتُوبَ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ». و باز در همان روز به هنگام اذان مغرب، این دعا را بخواند و در آن روز و یا در آن شب بمیرد، با توبه مقبول مرده است و داخل بهشت می‌گردد»[۲].[۳]

عباس بن معروف قمی در راویان امام رضا در مسندالرضا

او از خدمت‌گزاران امام رضا(ع) بود ولی از وی شرح حالی در کتب رجال نیامده، و عباس نام چند نفر از راویان است که همگان معاصر امام رضا(ع) بوده‌اند، و ظاهراً او عباس بن معروف قمی است که از اصحاب امام رضا(ع) بوده که تألیفاتی هم داشته است، شیخ طوسی در رجال طوسی خود گوید: عباس بن معروف از یاران امام رضا(ع) بوده، و او از ثقات اهل قم بود و از موالیان جعفر بن عبدالله اشعری به شمار می‌رفت.

در فهرست گوید: عباس بن معروف کتاب‌هایی تألیف کرده که احمد بن ابی عبدالله از وی روایت می‌کند، نجاشی نیز در رجال خود گوید: عباس بن معروف ابوالفضل قمی از ثقات است و او کتاب‌هایی هم نوشته که برقی از وی نقل می‌کند، او از امام رضا(ع) دو حدیث روایت کرده. عباس از امام رضا(ع) روایت می‌کند که امام صادق(ع) فرمودند: هرکس هنگام شنیدن اذان صبح و اذان مغرب این دعا را بخواند و در همان روز و یا شب آن فوت کند، مانند کسی است که با توبه از جهان رفته باشد، و دعا این است: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِإِقْبَالِ نَهَارِكَ وَ إِدْبَارِ لَيْلِكَ وَ حُضُورِ صَلَوَاتِكَ وَ أَصْوَاتِ دُعَاتِكَ أَنْ تَتُوبَ عَلَيَ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ».[۴]

منابع

پانویس

  1. معجم رجال الحدیث، ج۹، ص۲۵۲؛ اصول کافی، ج۲، حدیث ۱.
  2. عیون اخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۱۹۴.
  3. محمدی، حسین، رضانامه ص۴۸۹.
  4. عطاردی قوچانی، عزیزالله، راویان امام رضا در مسند الرضا، ص 223.