روایت اسحاق بن عمار در اثبات ولایت فقیه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۸ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۸ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

روایت اسحاق بن عمار از جمله روایاتی است که به دلیل وجود واژه "وصی" در آن، بر اثبات ولایت فقیه مورد استدلال قرار گرفته است.

مقدمه

از جمله روایاتی به عنوان مؤید، بلکه دلیل ولایت فقیه مورد استناد قرار گرفته است، روایت اسحاق بن عمار است[۱]: «عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) لِشُرَيْحٍ‏ يَا شُرَيْحُ قَدْ جَلَسْتَ مَجْلِساً لَا يَجْلِسُهُ‏ إِلَّا نَبِيٌّ أَوْ وَصِيُّ نَبِيٍّ أَوْ شَقِيٌّ»[۲]؛ از امام صادق (ع) نقل شده است که فرمودند حضرت امیرالمؤمنین (ع) خطاب به شریح فرمودند: تو بر مقام و منصبی قرار گرفته‌ای که جز نبی یا وصی نبی و یا شقی کسی بر آن قرار نمی‌گیرد.

دلالت روایت

برخی از اندیشمندان درباره این روایت به مفهوم وصی اشاره کرده و ضمن اینکه ائمه را مصداق وصیّ درجه اول پیامبر دانسته‌اند، فقیهان را نیز در زمره مصادیق درجه دوم وصی پیامبر (ص) قرار داده و از این روی آنان را نیز به مانند پیامبر (ص) و ائمه (ع) از جمله اولیاء امور به حساب آورده و هر آنچه بر عهده آن ذوات مقدسه بوده، بر وی نیز ثابت دانسته‌اند[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. ر. ک: کتاب البیع، ج۲، ص۶۳۷.
  2. الکافی، ج۷، ص۱۴۰۶، ح۲.
  3. امام خمینی، ولایت فقیه، ص۷۶ - ۷۷.
  4. ایزدهی، سید سجاد، فقه سیاسی امام خمینی، ص ۲۳۸.