صوفیه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۶ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

صوفی یعنی پشمینه‌پوش، درویش و از ریشه صوف (پشم) است. کسانی در دوران‌های نخست اسلام پیدا شدند که از زندگی و جامعه کنار می‌‌گرفتند و با پوشیدن ‌‌لباس‌های پشمینه و ترک دنیا وانمود می‌کردند که وابستگی به دنیا ندارند. این گرایش انحرافی را که در طول تاریخ، فراز و نشیب‌های فراوانی یافت و فرقه‌های جدیدی به وجود آورد و ادبیات خاص خود را شیعه داشت، "تصوف" نیز می‌‌گویند.

امامان شیعه با صوفیان و صوفی‌گری مخالف بودند و آن را دکانی در مقابل شریعت پیامبر و خط اهل‌بیت می‌دانستند. محل تجمع آنان در "خانقاه" است و به این فرقه "متصوفه" هم گفته می‌‌شود.

میان عارف و صوفی و میان عرفان و تصوف فرق است و نباید این دو را به هم آمیخت[۱].

منابع

پانویس