معجر
مقدمه
معجر نوعی پوشش که بر سر می‌افکنند، پارچۀ کوچکی که زن بر سر می‌اندازد[۱]. جامه‌ای که زنان بر سر می‌پوشند تا گیسوان آنان را حفظ کند. روسری، چارقد، روپوش و مقنعه. در حادثۀ کربلا وقتی سپاه عمر سعد، پس از شهادت امام حسین(ع) برای غارت خیمه‌ها هجوم آوردند، وسایل خیمه‌ها را بردند، حتّی معجر از سر زنان و دختران اهل بیت برگرفتند و گوشواره از گوش‌ها کندند و حرم اهل بیت عصمت را سر برهنه و بدون پوشش ساختند[۲]. این، نشان‌دهنده بی‌اعتنایی سپاه کوفه به مبادی دینی و معیار‌های انسانی بود.
حضرت زینب(س) نیز همین را وسیلۀ اعتراض به یزید قرار داد که آیا عادلانه است زنان شما در حرم و در پوشش باشند و دختران و ذرّیۀ رسول خدا، سر برهنه در معرض دید همگان؟[۳].
منابع
پانویس
- ↑ مجمع البحرین.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۵، ص۵۸ و ۵۹ و ۶۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۶۲.