الظلیمة الظلیمة
مقدمه
ظلیمه، آنچه از انسان به ناحق و ظالمانه بگیرند، آنچه را که نزد ظالم درخواست میکنی[۱]. کلماتی حاکی از ظلم و ستمی که بر امام حسین (ع) از سوی امّت روا شد. این تعبیر، در زیارت ناحیه مقدسه آمده و اینکه ذوالجناح، اسب سید الشهدا (ع) پس از کشته شدن امام، همهمهکنان و اشکریزان و بیصاحب به سوی خیمهها میآمد، در حالی که میگفت: الظَّلِيمَةَ الظَّلِيمَةَ لِأُمَّةٍ قَتَلَتِ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّهَا[۲]. داد از دست امّتی که پسر دختر پیامبر خود را کشتهاند[۳].
منابع
پانویس
- ↑ مجمع البحرین.
- ↑ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۶۶، زیارت ناحیه مقدسه.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۹۶.