شخصیت امام حسین در حدیث

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۴ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

جایگاه حسین (ع) از نگاه خاتم پیامبران‌

پیامبر عظیم الشأن اسلام از نوادگانش حسن و حسین به اوصافی یاد کرده که حاکی از مقام و منزلت والای آنان نزد اوست، از جمله آن‌دو امام همام:

  1. گل‌های بوستان نبیّ اکرم در دنیا و گل‌های خوشبوی وی میان این امّتند[۱].
  2. امام حسن و امام حسین، برترین انسان‌های روی زمین‌اند[۲].
  3. آن‌دو، سالار جوانان بهشتی‌اند[۳].
  4. آنها دست به قیام بزنند یا نزنند، امام و پیشوا به شمار می‌آیند[۴].
  5. آن‌دو بزرگوار، از عترت و اهل بیت پیامبرند که تا قیامت از قرآن جدایی‌ ندارند و امّتی که بدانان تمسّک جوید، هرگز به گمراهی دچار نگردد[۵].
  6. این دو امام در زمره اهل بیتی‌اند که برای کشتی شکستگان خود، نجات از غرق شدن را ضمانت می‌کنند[۶].
  7. آن‌دو، از جمله افرادی‌اند که جدّ بزرگوارشان در حق آنان فرمود: «النُّجُومُ أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنَ الْغَرَقِ وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنَ الِاخْتِلَافِ»[۷].
  8. جمعی از یاران رسول خدا (ص) نقل کرده‌اند که از آن حضرت شنیده‌اند درباره امام حسن و امام حسین (ع) فرمود: «اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنِّي أُحِبُّهُمَا فَأَحِبَّهُمَا وَ أَحِبَّ مَنْ يُحِبُّهُمَا»[۸].[۹]

منابع

پانویس

  1. صحیح بخاری، ج۲، ص۱۸۸؛ سنن ترمذی، ۵۳۹.
  2. عیون أخبار الرضا، ج۱، ص۶۷.
  3. سنن ابن ماجه، ج۱، ص۵۶؛ سنن ترمذی، ۵۳۹.
  4. مناقب ابن شهرآشوب، ج۳، ص۱۶۳ به نقل از مسند احمد و جامع ترمذی و سنن ابن ماجه و دیگران.
  5. جامع ترمذی، ۵۴۱؛ مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۰۹.
  6. حلیة الأولیاء، ج۴، ص۳۰۶.
  7. «ستارگان، موجب امن‌وامان زمینیان از غرق شدن و هلاکت و اهل بیت من سبب مصونیّت ساکنان زمین از اختلافند» مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۴۹.
  8. «خدایا! تو به خوبی از علاقه من به آن‌دو آگاهی، بنابراین آنان و دوستدارشان را مورد محبّت خویش قرار داده» خصائص نسایی، ص۲۶.
  9. حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۵، ص ۳۳.