آیا پیامبران در زمان رجعت حضور دارند؟ (پرسش)

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۴ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۹:۵۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

آیا پیامبران در زمان رجعت حضور دارند؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری
مدخل اصلیآثار انتظار
مدخل وابسته؟

آیا پیامبران در زمان رجعت حضور دارند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

 
مجتبی تونه‌ای
آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:
«طبق روایاتی که در تفسیر آیه ٨١ سوره آل عمران از معصومین (ع) رسیده است، همه پیامبران در رجعت برمی‌گردند. اینک به چند روایت اشاره می‌کنیم: "به خدا سوگند از زمان حضرت آدم تا رسول اکرم (ص)، پیامبری مبعوث نشد، جز این‌که خداوند آن‌ها را بازمی‌گرداند، تا در برابر علی بن ابیطالب شمشیر بزنند"[۱]. "خداوند همه پیامبران و مؤمنان را برای یاری امیر مؤمنان (ع) گرد می‌آورد. در آن روز علی بن ابیطالب (ع)، پرچم رسول اکرم (ص) را در دست می‌گیرد و امیر همه مخلوقات می‌شود. همه مخلوقات در زیر پرچم او قرار می‌گیرند و او بر همه فرمانروایی می‌کند"[۲]. و اما در مورد رجعت برخی از پیامبران به خصوص روایاتی هست: رجعت حضرت اسماعیل (ع)، رجعت حضرت رسول اکرم (ص)[۳]، رجعت حضرت خضر و رجعت حضرت عیسی (ع). از نظر این‌که حضرت عیسی (ع) به نصّ‌ قرآن به آسمان‌ها رفته است، بازگشت او از آسمان‌ها به روی زمین یک نوع "رجعت" است، ولی رجعت اصطلاحی نیست. ولی مرحوم شیخ حر عاملی در کتاب "ایقاظ‍‌"، از نزول حضرت عیسی (ع) به رجعت تعبیر نموده است[۴]»[۵].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۴۱؛ تفسیر عیاشی، ج ۱، ص ۱۸۱؛ تفسیر برهان، ج ۱، ص ۲۹۵.
  2. تفسیر برهان، ج ۱، ص ۲۹۵؛ نور الثقلین، ج ۱، ص ۳۵۹.
  3. بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۴۶؛ تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۳۹.
  4. ایقاظ، ص ۳۲۴؛ بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۳۳۶.
  5. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۳۵۱.