امام مهدی با چه طوایفی به نبرد می‌پردازد؟ (پرسش)

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۵ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۲:۰۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

امام مهدی با چه طوایفی به نبرد می‌پردازد؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری
مدخل اصلیآثار انتظار
مدخل وابسته؟

امام مهدی با چه طوایفی به نبرد می‌پردازد؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

 
مجتبی تونه‌ای
آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:
  • «" باهله" طایفه‌ای هستند که مردم آن با حضرت قائم (ع) به نبرد می‌پردازند و حضرت با آنان می‌جنگد[۱]. باهله، طایفه‌ای منسوب به "باهلة بن اعصر" می‌باشد. عرب‌ها در آن روزگار از پیوند با این قبیله خودداری می‌کردند؛ زیرا افراد شرافتمند و محترمی در میان آنان نبود و طایفه باهله، مردمی پست بودند. حضرت علی (ع) پیش از حرکت به صفین به آنان فرمود: "خدا را گواه می‌گیرم که من از شما و شما از من خشمگین هستید، پس بیایید، حقوق خود را دریافت کنید و از کوفه به دیلم کوچ کنید"[۲][۳].
  • «"بنی ضبه"، طایفه‌ای هستند که مردم آن با حضرت قائم (ع) به نبرد می‌پردازند و حضرت با آنان می‌جنگد[۴]. ضبّه، نام روستایی از حجاز است که در راه شام در ساحل دریا قرار گرفته است. در کنار آن، روستای حضرت یعقوب (ع) به نام "بدا" قرار دارد. بنی ضبّه قبیله‌ای است که در جنگ جمل به پشتیبانی از دشمنان علی (ع) برخاستند و بیش‌تر اشعار و رجزهایی که در جنگ جمل خوانده شد، متعلق به قبیله ضبّه و ازد بود؛آنان در آن جنگ، گرداگرد شتر عایشه را گرفتند و از او حمایت کردند[۵]»[۶].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۳؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۶۳۲.
  2. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۳، ص ۲۷۲؛ الغارات، ج ۲، ص ۲۱.
  3. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۱۵۸.
  4. غیبة نعمانی، ص ۲۹۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۳.
  5. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۹، ص ۳۲۰.
  6. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۱۷۸.