راه‌های دوستی با امام مهدی کدام است؟ (پرسش)
| راه‌های دوستی با امام مهدی کدام است؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
راه‌های دوستی با امام مهدی(ع) کدام است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین سید جعفر موسوی‌نسب، در کتاب «دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در این‌باره گفته است:
- «در ابتدا لازم است این موضوع را مطرح کنیم که خداوند در قرآن مجید، محبت و دوستی همه اهل بیت (ع) و همین‌طور تنها ذخیره و یادگار آل عصمت -حضرت مهدی (ع)- را بر همگان واجب نموده است و دوستی آنها را اجر و مزد رسالت نبی گرامی اسلام (ص) دانسته است.
- خداوند به پیامبر اسلام (ص) در این مورد می‌فرماید: ﴿﴿…قُل لّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى…﴾﴾[۱]؛ بگو من از شما جز مودّت و محبّت خویشاوندانم اجر و مزدی برای رسالت نمی‌خواهم.
- با توجه به اینکه مودّت و دوستی آنها منفعتی برای آنها نیست، بلکه تنها نفع آن برای دوستداران است و بهرههای بی‌پایانی را در دنیا و آخرت به همراه دارد. در این مورد نیز می‌فرماید: ﴿﴿قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ…﴾﴾[۲]؛ بگو هر اجر و پاداشی از شما خواسته‌ام برای خود شماست.
- و در حقیقت این دوستی‌ها موجب ارتباط روحی و معنوی است که راه سیر به سوی خدا را فراهم می‌آورد و سلوک انسان را در راستای اراده حق، شکل می‌دهد. خداوند می‌فرماید: ﴿﴿قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَن شَاء أَن يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلا﴾﴾[۳]؛ بگو، من در برابر (آن رسالت) هیچ‌گونه پاداشی از شما نمی‌خواهم، مگر کسی که بخواهد راهی به سوی پروردگارش برگزیند.
- و با محبت امام زمان است که زمینه‌های اطاعت از او فراهم می‌آید، و با اطاعت از اوست که کمال انسان به سوی خدا هموار می‌شود.
- با توجه به این مطالب، دوستی، اساس و پایه دین است و بلکه مساوی دین است. امام صادق (ع) می‌فرماید: "هَلِ الدِّينُ إِلَّا الْحُبُّ"[۴]؛ آیا دین چیزی به جز دوستی است؟
- دین خدا جز با تکیه بر محبت و ولایت اهل بیت استقرار نمی‌یابد. از این رو انتظار حاکمیت و غلبه دین در جهان، به نوعی انتظار جهانی شدن محبت و ولایت امام زمان (ع) است.
- امام زمان (ع) می‌فرماید: "هر یک از شما باید به آنچه که او را به مقام محبّت و دوستی ما نزدیک می‌کند عمل نماید"[۵]. از این رو اگر عبادتی یا عمل مستحبی یا دعا و یا زیارتی خاص بتواند مقدمه‌ای برای ایجاد محبت بیشتر به امام زمان (ع) باشد انجام آن وظیفه‌ای خواهد بود که به فرمان صریح آن بزرگوار به عهده شیعیان قرار گرفته است.
- با استفاده از بعضی از روایات، به راه‌هایی که موجب رضایت آن حضرت از ما و موجب دوستی ما با آن وجود نازنین می‌شود اشاره می‌کنم:
- اشتیاق دیدار: البته شوق دیدار را شاید نتوان برای همگان یک وظیفه شمرد، این وظیفه عاشقی است. و تکلیف سوختگان هجران است، آن کسی که فراق حضرت مهدی (ع) بی‌تابش کرده، خواب از چشمانش ربوده و به چیزی جز دیدار او نمی‌اندیشد، در دعای ندبه، مشتاقان حضرت چنین می‌خوانند: "عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أَرَى الْخَلْقَ وَ لَا تُرَى"[۶]؛ بر من دشوار است که مردم را ببینم اما تو دیده نشوی. "مَتَى تَرَانَا وَ نَرَاكَ"[۷]؛ کی می‌شود که تو ما را ببینی و ما تو را؟
- حضرت امام صادق (ع) می‌فرماید: "لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَيَّامَ حَيَاتِي"[۸]؛ اگر دوران او را درک می‌کردم همه روزهای عمرم را در خدمت به او می‌گذراندم. بی‌تردید خدمتگذاران دوران ظهور، همان خادمین دوران غیبتند، آنها که در غیبت شبانه روز اهداف امام (ع) را سرلوحه زندگی خویش قرار داده‌اند.
- ادای حقوق دینی و انجام واجبات و ترک محرمات: در راستای حفظ دین و ایمان خویش چرا که امام زمان (ع) هیچ نیازی به آنها ندارد.
- خودسازی و رعایت تقوا: امام صادق (ع) می‌فرماید: "هرکس می‌خواهد از دوستان حضرت قائم (ع) باشد باید انتظار کشد و در عین انتظار به تقوی و خوش‌خلقی رفتار نماید"[۹]. یعنی با پذیرفتن مسؤولیت‌های اجتماعی بر اساس تقوی و ورع و دفاع از ارزش‌های ولایت، از مال و جان خود بگذرد و الّا با بی‌مبالاتی و عدم پرهیز از گناه، بی‌حجابی و بی‌نمازی، حتّی نمی‌توان خود را شیعه نامید.
- هدایت دیگران: یعنی نه تنها خود، بلکه برای هدایت دیگران و دستگیری از آنها، خود را مسئول بداند و در مقابل انحرافات و فتنه‌های فراوان، دیگران را امر به معروف و نهی از منکر کند.
- ذکر و دعا برای فرج امام زمان و خواندن نماز و زیارت‌های خاص و مخصوصا خواندن دعای معروف "اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي نَفْسَكَ لَمْ أَعْرِفْ رَسُولَكَ، اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ، فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي رَسُولَكَ، لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَكَ، اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلِلْتُ عَنْ دِينِي…"[۱۰]؛ خدایا! بشناسان به من خود را، زیرا تو خود را به من نشناسانی، من رسول تو را نشناسم؛ خدایا! رسول خود را به من بشناسان، زیرا اگر رسول خود را به من نشناسانی، حجت تو را نشناسم؛ خدایا! حجت خود را به من بشناسان، زیرا اگر حجت خود را به من نشناسانی، در دین گمراه می‌شوم.
- صدقه دادن به نیابت از امام زمان (ع) و برای سلامتی امام زمان، نماز خواندن و هدیه کردن به نام امام و طلب رضایت امام و...؛
- برخاستن هنگام شنیدن نام مبارک آن حضرت؛
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. حجت الاسلام و المسلمین رضوی؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ شورى، آیه ۲۳.
- ↑ سوره سبأ، آیه ۴۷.
- ↑ سوره فرقان، آیه ۵۷.
- ↑ تفسیر عیاشى، ج ۱، ص ۱۶۸.
- ↑ طبرسى، احتجاج، ج ۲، ص ۵۹۹.
- ↑ مفاتیح الجنان، دعاى ندبه.
- ↑ همان مدرک.
- ↑ علامه مجلسى، بحار الانوار،(انتشارات اسلامیه، چاپ سوم)، ج ۵۱، ص ۱۴۸.
- ↑ علامه مجلسى، ج ۵۱، ص ۱۴۰.
- ↑ شیخ عباس قمى، مفاتیح الجنان،(اواخر کتاب، دعا در غیبت امام زمان (ع))، ص ۷۶۶.
- ↑ دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۴۳-۳۴۸.
- ↑ بگو: من، از شما، جز مودت و محبت خویشاوندانم، اجر و مزدی برای رسالت نمی‌خواهم؛ سوره شوری: ۲۳.
- ↑ بگو: هراجر و پاداشی از شما خواسته‌ام، برای خود شما است؛ سباء: ۴۷.
- ↑ بگو: من، در برابر (آن رسالت)، هیچ‌گونه پاداشی از شما نمی‌خواهم، مگر کسی که بخواهد راهی به سوی پروردگارش برگزیند؛ فرقان: ۵۷.
- ↑ آیا دین، چیزی جز دوستی است؟؛ ابو نصر سمرقندی، تفسیر عیاشی، ج ۱، ص ۱۶۸.
- ↑ ابو منصور احمد بن علی طبرسی، احتجاج، ج ۲، ص ۵۹۹.
- ↑ برای اطلاع بیشتر ر.ک: میرزا محمد تقی موسوی اصفهانی، مکیال المکارم.
- ↑ رضوی، رسول، امام مهدی، ص ۱۰۵-۱۰۷.