نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Admin(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۴۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۴۲ توسط Admin(بحث | مشارکتها)
راههای دوستی با امام مهدی(ع) کدام است؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارتهای دیگری از این پرسش
راههای دوستی با امام مهدی چیست و چه کنیم که قلب آقا امام مهدی از ما راضی و خشنود باشد؟
«در ابتدا لازم است این موضوع را مطرح کنیم که خداوند در قرآن مجید، محبت و دوستی همه اهل بیت (ع) و همینطور تنها ذخیره و یادگار آل عصمت -حضرت مهدی (ع)- را بر همگان واجب نموده است و دوستی آنها را اجر و مزد رسالت نبی گرامی اسلام (ص) دانسته است.
خداوند به پیامبر اسلام (ص) در این مورد میفرماید: ﴿﴿…قُل لّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى…﴾﴾[۱]؛ بگو من از شما جز مودّت و محبّت خویشاوندانم اجر و مزدی برای رسالت نمیخواهم.
با توجه به اینکه مودّت و دوستی آنها منفعتی برای آنها نیست، بلکه تنها نفع آن برای دوستداران است و بهرههای بیپایانی را در دنیا و آخرت به همراه دارد. در این مورد نیز میفرماید: ﴿﴿قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ…﴾﴾[۲]؛ بگو هر اجر و پاداشی از شما خواستهام برای خود شماست.
و در حقیقت این دوستیها موجب ارتباط روحی و معنوی است که راه سیر به سوی خدا را فراهم میآورد و سلوک انسان را در راستای اراده حق، شکل میدهد. خداوند میفرماید: ﴿﴿قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَن شَاء أَن يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلا﴾﴾[۳]؛ بگو، من در برابر (آن رسالت) هیچگونه پاداشی از شما نمیخواهم، مگر کسی که بخواهد راهی به سوی پروردگارش برگزیند.
و با محبت امام زمان است که زمینههای اطاعت از او فراهم میآید، و با اطاعت از اوست که کمال انسان به سوی خدا هموار میشود.
با توجه به این مطالب، دوستی، اساس و پایه دین است و بلکه مساوی دین است. امام صادق (ع) میفرماید: "هَلِ الدِّينُ إِلَّا الْحُبُّ"[۴]؛ آیا دین چیزی به جز دوستی است؟
دین خدا جز با تکیه بر محبت و ولایتاهل بیت استقرار نمییابد. از این رو انتظار حاکمیت و غلبه دین در جهان، به نوعی انتظار جهانی شدن محبت و ولایتامام زمان (ع) است.
امام زمان (ع) میفرماید: "هر یک از شما باید به آنچه که او را به مقام محبّت و دوستی ما نزدیک میکند عمل نماید"[۵]. از این رو اگر عبادتی یا عمل مستحبی یا دعا و یا زیارتی خاص بتواند مقدمهای برای ایجاد محبت بیشتر به امام زمان (ع) باشد انجام آن وظیفهای خواهد بود که به فرمان صریح آن بزرگوار به عهده شیعیان قرار گرفته است.
با استفاده از بعضی از روایات، به راههایی که موجب رضایت آن حضرت از ما و موجب دوستی ما با آن وجود نازنین میشود اشاره میکنم:
اشتیاق دیدار: البته شوق دیدار را شاید نتوان برای همگان یک وظیفه شمرد، این وظیفه عاشقی است. و تکلیف سوختگان هجران است، آن کسی که فراق حضرت مهدی (ع) بیتابش کرده، خواب از چشمانش ربوده و به چیزی جز دیدار او نمیاندیشد، در دعای ندبه، مشتاقان حضرت چنین میخوانند: "عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أَرَى الْخَلْقَ وَ لَا تُرَى"[۶]؛ بر من دشوار است که مردم را ببینم اما تو دیده نشوی. "مَتَى تَرَانَا وَ نَرَاكَ"[۷]؛ کی میشود که تو ما را ببینی و ما تو را؟
حضرت امام صادق (ع) میفرماید: "لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَيَّامَ حَيَاتِي"[۸]؛ اگر دوران او را درک میکردم همه روزهای عمرم را در خدمت به او میگذراندم. بیتردید خدمتگذاران دوران ظهور، همان خادمین دوران غیبتند، آنها که در غیبت شبانه روز اهداف امام (ع) را سرلوحه زندگی خویش قرار دادهاند.
ادای حقوق دینی و انجام واجبات و ترک محرمات: در راستای حفظ دین و ایمان خویش چرا که امام زمان (ع) هیچ نیازی به آنها ندارد.
خودسازی و رعایت تقوا: امام صادق (ع) میفرماید: "هرکس میخواهد از دوستان حضرت قائم (ع) باشد باید انتظار کشد و در عین انتظار به تقوی و خوشخلقی رفتار نماید"[۹]. یعنی با پذیرفتن مسؤولیتهای اجتماعی بر اساس تقوی و ورع و دفاع از ارزشهای ولایت، از مال و جان خود بگذرد و الّا با بیمبالاتی و عدم پرهیز از گناه، بیحجابی و بینمازی، حتّی نمیتوان خود را شیعه نامید.
هدایت دیگران: یعنی نه تنها خود، بلکه برای هدایت دیگران و دستگیری از آنها، خود را مسئول بداند و در مقابل انحرافات و فتنههای فراوان، دیگران را امر به معروف و نهی از منکر کند.
ذکر و دعا برای فرج امام زمان و خواندن نماز و زیارتهای خاص و مخصوصا خواندن دعای معروف "اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي نَفْسَكَ لَمْ أَعْرِفْ رَسُولَكَ، اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ، فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي رَسُولَكَ، لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَكَ، اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلِلْتُ عَنْ دِينِي…"[۱۰]؛ خدایا! بشناسان به من خود را، زیرا تو خود را به من نشناسانی، من رسول تو را نشناسم؛ خدایا! رسول خود را به من بشناسان، زیرا اگر رسول خود را به من نشناسانی، حجت تو را نشناسم؛ خدایا! حجت خود را به من بشناسان، زیرا اگر حجت خود را به من نشناسانی، در دین گمراه میشوم.
صدقه دادن به نیابت از امام زمان (ع) و برای سلامتی امام زمان، نماز خواندن و هدیه کردن به نام امام و طلب رضایت امام و...؛
برخاستن هنگام شنیدن نام مبارک آن حضرت؛
و دهها برنامههای خاص که انجام دادن هریک از آنها موجب میشود که انسان دوستدار امام باشد و چون دوستی آنها هیچوقت از یک طرف نیست بلکه طرفینی است، آنها نیز ما را دوست میدارند و از ما خشنود میشوند و رضایت امام (ع) همان رضایت خداوند است»[۱۱].
پاسخهای دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته میشود:
۱. حجت الاسلام و المسلمین رضوی؛
حجت الاسلام و المسلمین دکتر رسول رضوی، در کتاب «امام مهدی» در اینباره گفته است:
«خداوند، در قرآن مجید، محبت و دوستی همه اهل بیت(ع) و همین طور تنها ذخیره و یادگار آل عصمت و طهارت، حضرت مهدی(ع) را بر همگان واجب کرده است و دوستی آنان را اجر و مزد رسالت پیامبر اسلام(ص) قرار داده است. خداوند به پیامبر(ص) در اینباره میفرماید: ﴿﴿قُل لّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾﴾[۱۲] با توجه به اینکه مودت و دوستی آنان، منفعتی برای ایشان نیست، بلکه نفع آن برای دوستداران است و بهرههای بیپایانی را در دنیا و آخرت به همراه دارد، در این مورد نیز میفرماید: ﴿﴿قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ﴾﴾[۱۳]؛ در حقیقت، این دوستیها، موجب ارتباط روحی و معنوی است که راه سیر به سوی خدا را فراهم میآورد و سلوک انسان را در جهت اراده حق، شکل میدهد، خداوند میفرماید: ﴿﴿قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَن شَاء أَن يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلا﴾﴾[۱۴] با محبت امام زمان(ع) است که زمینههای اطاعت از او فراهم میآید و با اطاعت از او است که راه کمال انسان هموار میشود. با توجه به این مطالب، معلوم میشود که دوستی و محبت، اساس و پایه دین، بلکه مساوی دین است. امام صادق(ع) میفرماید: " هَلِ الدِّينُ إِلَّا الْحُب "[۱۵]. امام زمان(ع) فرموده است: "هریک از شما، باید به آنچه که او را به مقام محبت و دوستی ما نزدیک میکند، عمل کند"[۱۶]. از اینرو، اگر عبادتی یا عملی مستحبی یا دعا و زیارتی خاص، بتواند مقدمهای برای ایجاد محبت بیشتر به امام زمان(ع) باشد، انجام دادن آن، وظیفه خواهد بود و به فرمان صریح آن بزرگوار، بر عهده شیعیان قرار گرفته است.
بنابراین، اگر ما به تکالیف شرعی خود عمل کنیم و به وظایفی که از سوی ائمه(ع) برای شیعیان در دوره ظهور توصیه شده، عمل کنیم، از دوستداران واقعی آن حضرت خواهیم بود.
راههای دوستی امام زمان(ع) فهرستوار، اشاره میشود: