شیوه و رفتار امام مهدی با منافقان چگونه خواهد بود؟ (پرسش)
| شیوه و رفتار امام مهدی با منافقان چگونه خواهد بود؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
شیوه و رفتار امام مهدی(ع) با منافقان چگونه خواهد بود؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- آیت‌الله نجم‌الدین طبسی، در کتاب «تا ظهور ج۱» در این‌باره گفته است:
- «ابو حمزه ثمالی از امام صادق (ع) نقل می‌کند که آن حضرت فرمود: هنگامی که حضرت قائم(ع) قیام کند. نیازی به پرسوجویی از شما ندارد و نسبت به بسیاری از منافقان میان شما، حد خدا را جاری خواهد ساخت[۱]؛ در این روایت نیز محور بحث منافقان‌اند. امام(ع)، حد خدا را اجرا می‌کند. و این موضوع از اولیات و لوازم حکومت الهی است.
- امام حسین(ع) به فرزندش امام سجاد(ع) می‌فرماید: "سوگند به خدا! خون من از جوشش باز نمی‌ایستد تا خداوند، مهدی را برانگیزد. آن حضرت، به انتقام خون من، از منافقان فاسق و کافر، هفتاد هزار نفر را به هلاکت خواهد رساند"[۲].محور موضوع، منافق و فاسق و کافر است. به قرینه روایات دیگر. این روایت را حمل بر موردی می‌کنیم که دشمنان بر نفاق و کارشکنی و لجاجت خود اصرار می‌ورزند»[۳].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ " لَوْ قَدْ قَامَ الْقَائِمُ (ع) مَا احْتَاجَ إِلَى مُسَاءَلَتِكُمْ عَنْ ذَلِكَ وَ لَأَقَامَ فِي كَثِيرٍ مِنْكُمْ مِنْ أَهْلِ النِّفَاقِ حَدَّ اللَّهِ "؛ تهذیب، ج ۶، ص ۱۷۲؛ وسائل الشیعه، ج ۱۱، ص ۴۸۳؛ ملاذ الاخیار، ج ۹، ص ۴۵۵.
- ↑ مناقب ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۸۵؛ بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۲۹۹.
- ↑ طبسی، نجم‌الدین، تا ظهور، ج۱، ص ۲۴۷.
- ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۴۶۱؛ المحجة، ص ۲۰۶؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۵۷.
- ↑ التهذیب، ج ۶، ص ۱۷۲؛ وسائل الشیعه، ج ۱۱، ص ۳۸۲.
- ↑ بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۲۹۹؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۸۵.
- ↑ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۸؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۸.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۶۹۷.