سوره هل اتی
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سوره هل اتی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- سورۀ ۷۶ قرآن که نام‌های دیگرش انسان، دهر و ابرار است. درپی نذری که علی و فاطمه(ع) برای شفای دو فرزند بیمار خود (حسن و حسین) کردند تا سه روز روزه بگیرند، هنگام افطار در سه روز پیاپی، مسکین و یتیم و اسیر به در خانۀ آنان آمد و ایشان افطار خود را به آنان ایثار کردند. این سوره در پی این انفاق خالصانۀ این خانواده و تجلیل از آنان نازل شد.[۱] آیات ۷ تا ۱۰ تصریح به این موضوع دارد: ﴿يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا*وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا*إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلا شُكُورًا﴾[۲]به این موضوع با عنوان آیه ابرار هم اشاره شده است، چون پیش از این، از اهل بیت به عنوان ابرار یاد شده و در کتب و روایات اهل سنت نیز آمده است.[۳] این واقعه که نهایت ایمان، ایثار و اخلاص علی(ع) را می‌رساند، از مناقب و فضایل مهمّ اوست. شاعران نیز در سروده‌های خود به آن اشاره کرده‌اند.(...)[۴].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ تفسیر «مجمع البیان» ، ج ۵ ص ۴۰۴
- ↑ سوره انسان
- ↑ ر. ک: «فضائل الخمسه من الصحاح السته» ج ۱ ص ۲۵۴
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۳۲۱.