مراد از علائم در نشانه‌های ظهور چیست؟ (پرسش)

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۱۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

مراد از علائم در نشانه‌های ظهور چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل اصلیمهدویت

مراد از علائم در نشانه‌های ظهور چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

 
خدامراد سلیمیان
حجت الاسلام و المسلمین خدامراد سلیمیان، در کتاب «درسنامه مهدویت» در این‌باره گفته است:
  • «"عَلایم" جمع "علامه"، از ریشه "علم" به معنای "نشانه" است. و در عربی به معنای "آیه و دلالت" آمده است. از این‌رو عَلَم به معنای پرچم است که لشکر به نشانه آن گرد آیند[۱]. ابن فارس گوید: عَلَم به معنای نشانه‌ای است که در چیزی باشد و آن را از دیگری مشخص و متمایز نماید[۲].
به گفته ابن منظور: علامت به معنای نشانه (السمه) و هم ریشه با عَلَم و مترادف با آن است. وی علامت و علم را به "فاصله بین دو قطعه زمین" و "چیزی که در بیابان برپا می‌شود تا افراد راه گم کرده، به سبب آن راه را پیدا می‌کنند" معنا کرده است[۳]!
این واژه در فارسی به "نشانه"، برگردان شده و آن عبارت است از آنچه که سبب شناختن کسی یا چیزی شود[۴]. اگرچه واژه "علامات" به صورت جمع فقط یک بار در قرآن آمده[۵]، اما در روایات، فراوان ذکر شده است. امیر مؤمنان علی(ع) فرمود: " إِنَّ لِأَهْلِ الدِّينِ عَلَامَاتٍ يُعْرَفُونَ بِهَا"[۶]. امام صادق (ع) نیز فرمود: لقمان به فرزندش گفت: "يَا بُنَيَّ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَلَامَةٌ يُعْرَفُ بِهَا وَ يُشْهَدُ عَلَيْهَا "[۷]. از این‌رو می‌توان گفت: "نشانه" یکی از ابزار شناخت است. دقت در این روایات و مانند آن، گویای این مطلب است که می‌بایست چیزی یا کسی موجود و یا در حکم موجود باشد تا علامت حاکی از آن بوده، و به آن شناخته شود»[۸].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۱۵۳.
  2. ابن فارس، معجم مقاییس اللغه، ج۴، ص۱۰۹.
  3. نک: ابن منظور، لسان العرب، ج۴، ص۴۱۶.
  4. محمد معین، فرهنگ معین، ص ۱۱۱۵.
  5. {{عربی|اندازه=120%| ﴿وَعَلامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ؛ و نشانه‌هایی [دیگر نیز قرار داد]، و آنان به وسیله ستاره قطبی راه یابی می‌کنند. نحل، آیه ۱۶.
  6. همانا برای اهل دین نشانه‌هایی است که بدان شناخته می‌شوند؛ بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۲۳۹.
  7. ای پسرکم! برای هر چیز نشانه‌ای است که به آن شناخته می‌شود و بر آن گواهی می‌دهد؛ صدوق، الخصال، ج۱، ص۱۲۱.
  8. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۹۹ - ۱۰۰.