بحث:آیا داوود پیامبر علم غیب داشت؟ (پرسش)

غیب دانستن پیامبران

• در قرآن مجید آیاتی وجود دارد که آشکارا آگاهی پیامبران و برخی بندگان خاص خدا از امور پنهان از حس را، تصدیق می‌کند و هیچ فرد مسلمانی که قرآن را وحی آسمانی می‌داند پس از دقت در مفاد آنها، نمی‌تواند در این مسأله تردید داشته باشد. یکی از این پیامبران حضرت داوود۷ می‌باشد. اهمیت و جایگاهی که قرآن و روایات برای پیشوای الهی و خلیفةالله قایل است، خود به خود علم غیب را برای چنین افرادی ثابت می‌کند: ﴿إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً﴾، ﴿يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الأَرْضِ فَاحْكُم بَيْنَ النَّاسِ﴾.

علم غیب داشتم حضرت داوود

• قرآن مجید وحی و تعلیم غیبی را لازمۀ کار پیشوایان الهی می‌داند: ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ﴾ شناخت و دانایی داوود و سلیمان از منطق پرندگان، قسمی از غیب است: ﴿وَوَرِثَ سُلَيْمَانُ دَاوُودَ وَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنَا مَنطِقَ الطَّيْرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَيْءٍ﴾ در روایات از قضاوت داوودی نام برده شده که قضاوتی بر پایۀ علم غیب بوده، و نیز وارد شده است، قضاوت امام زمان(ع) هم اینچنین خواهد بود؛ امام صادق(ع) فرمودند: «قائم آل محمد(ع) به حکم داوود و سلیمان داوری می‌کند یعنی از مردم شاهدی نمی‌خواهد». حضرت سلیمان در بیان برخی از علومی که نصیب وی و پدر بزرگوارش حضرت داوود شده می‏‌فرماید: «ما زبان و منطق پرنده‌ها را می‏‌دانیم. خداوند آنچه را لازمه ارشاد و هدایت در این نظام است به ما داده است، چه در مسایل تشریع و چه در مسایل تکوین، و بسیاری از امور را مسخّر ما کرده است و این فضلی آشکار است».

غیب دانستن پیامبران

• در قرآن مجید آیاتی وجود دارد که آشکارا آگاهی پیامبران و برخی بندگان خاص خدا از امور پنهان از حس را، تصدیق می‌کند و هیچ فرد مسلمانی که قرآن را وحی آسمانی می‌داند پس از دقت در مفاد آنها، نمی‌تواند در این مسأله تردید داشته باشد. یکی از این پیامبران حضرت داوود(ع) می‌‌باشد. اهمیت و جایگاهی که قرآن و روایات برای پیشوای الهی و خلیفةالله قایل است، خود به خود علم غیب را برای چنین افرادی ثابت می‌کند: ﴿إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً﴾، ﴿يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الأَرْضِ فَاحْكُم بَيْنَ النَّاسِ﴾.

علم غیب داشتم حضرت داوود

• قرآن مجید وحی و تعلیم غیبی را لازمۀ کار پیشوایان الهی می‌‌داند: ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ﴾ امام ادامه‌دهنده وظایف نبّی است و از شئونات و ویژگی‌های او، جز دریافت وحی برخوردار است، پس مقام امامت همان مقام خلیفةاللهی است که خداوند به آدم(ع) با تعلیم اسماء داد؛ همان مقامی است که به داوود(ع) داد تا میان مردم حکومت کند و چنین مقامی ملازم با علم برتر است وگرنه خلیفه نخواهد بود. آشنا بودن داوود و سلیمان به زبان پرندگان و آگاه بودن از مقصود آنان جز آگاهی از غیب است؟ ﴿وَوَرِثَ سُلَيْمَانُ دَاوُودَ وَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنَا مَنطِقَ الطَّيْرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَيْءٍ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ﴾
• کلینی در کافی با سند صحیح از امام صادق(ع) روایت کرده است: ««إِنَّ دَاوُودَ وَرِثَ عِلْمَ الانْبِیَاءِ وَ إِنَّ سُلَیْمَانَ وَرِثَ دَاوُودَ وَ إِنَّ مُحَمَّداً صلی الله علیه و آله و سلم وَرِثَ سُلَیْمَانَ وَ إِنَّا وَرِثْنَا مُحَمَّداً صلی الله علیه و آله و سلم».»»
• در روایات از قضاوت داوودی نام برده شده که قضاوتی بر پایۀ علم غیب بوده، و نیز وارد شده است، قضاوت امام زمان(ع) هم اینچنین خواهد بود؛ امام صادق(ع) فرمودند: «قائم آل محمد(ع) به حکم داوود و سلیمان داوری می‌کند یعنی از مردم شاهدی نمی‌خواهد». حضرت سلیمان در بیان برخی از علومی که نصیب وی و پدر بزرگوارش حضرت داوود شده می‏‌فرماید: «ما زبان و منطق پرنده‌ها را می‏‌دانیم. خداوند آنچه را لازمه ارشاد و هدایت در این نظام است به ما داده است، چه در مسایل تشریع و چه در مسایل تکوین، و بسیاری از امور را مسخّر ما کرده است و این فضلی آشکار است».
• سلیمان و داوود منطق الطیر را می‏‌دانستند اما نه به این معنا که تنها از علایم و رفتار حیوانات پی به مقاصدشان ببرند، بلکه افکار و اندیشه‏‌های حیوانات را هم به ‏وسیله حروف یا غیر حروف تشخیص می‏‌دادند. نمونه‌هایش داستان نمل و هدهد است. سلیمان و داوود از استدلال، طرز تفکر و اندیشه‌های این حیوانات باخبر بودند.

پاسخ جامع

* _{پاسخ جامع به این پرسش، برگرفته از تمامی پاسخ‌های تفصیلی (متفرقه) اندیشمندان و نویسدندگانی است که تصویر و متن سخنان آنان در ذیل دیده می‌شود:}

صدر	سبحانی	جوادی آملی	م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌	شاکر	لطیفی

اهمیت و جایگاهی که قرآن و روایات برای پیشوای الهی و خلیفةالله قایل است، خود به خود علم غیب را برای چنین موجودی ثابت می‌کند : ﴿﴿إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً﴾﴾ ﴿﴿يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الأَرْضِ فَاحْكُم بَيْنَ النَّاسِ﴾﴾ قرآن مجید وحی و تعلیم غیبی را لازمه کار پیشوایان الهی می‌داند: ﴿﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ﴾﴾ شناخت و دانایی داوود و سلیمان از منطق پرندگان ﴿﴿وَوَرِثَ سُلَيْمَانُ دَاوُودَ وَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنَا مَنطِقَ الطَّيْرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَيْءٍ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ﴾﴾، قسمی از غیب است. همچنین در روایات از قضاوت داوودی نام برده شده که قضاوتی بر پایۀ علم غیب بوده است، و آمده که قضاوت امام زمان(ع) هم اینچنین خواهد بود؛ امام صادق(ع) فرمودند: "قائم آل محمد(ع) به حکم داوود و سلیمان داوری می‌کند یعنی از مردم شاهدی نمی‌خواهد" حضرت سلیمان در بیان برخی از علومی که نصیب وی و پدر بزرگوارش حضرت داوود شده می‏‌فرماید: "ما زبان و منطق پرنده‌ها را می‏‌دانیم. خداوند آنچه را لازمه ارشاد و هدایت در این نظام است به ما داده است، چه در مسایل تشریع و چه در مسایل تکوین، و بسیاری از امور را مسخّر ما کرده است و این فضلی آشکار است".

با انتخاب "ادامه مطلب" از پاسخ‌های تفصیلی ذیل بهره‌مند شوید:

گزیده‌های پاسخ‌ها

•   صدر: داوری حضرت داوود(ع) بر اساس علم غیب.  
•   سبحانی: در قرآن مجید آیاتی وجود دارد که آشکارا آگاهی پیامبران و برخی از بندگان خاص خدا را از امور پنهان از حس، تصدیق می‌کند. آیا آشنا بودن داوود و سلیمان به زبان پرندگان و آگاه بودن از مقصود آنان جز آگاهی از غیب است.  
•   جوادی آملی: ما زبان و منطق پرنده‌ها را می‏‌دانیم. خداوند آنچه را لازمه ارشاد و هدایت در این نظام است به ما داده است، چه در مسایل تشریع و چه در مسایل تکوین، و بسیاری از امور را مسخّر ما کرده است و این فضلی آشکار است.  
•   م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌: روش قضاوت امام زمان(ع) مانند حضرت داوود(ع) است یعنی قضاوت بر اساس عدم مطالبه بیّنه، داوری بر اساس علم، حق را به ذی حق رساندن، الهام الهی و امور پنهان را آشکار ساختن. یعنی استفاده از علم غیب.  
•   شاکر: آگاهی از زبان پرندگان یعنی دانستن غیب.  
•   لطیفی: اهمیت و جایگاهی که قرآن و روایات برای پیشوای الهی و خلیفةالله قایل است، خود به خود علم غیب را برای چنین موجودی ثابت می‌کند. و قرآن مجید وحی و تعلیم غیبی را لازمه کار پیشوایان الهی می‌داند.  
•   پژوهشگران پایگاه جامع ادیان و مذاهب: دانستن زبان پرندگان یعنی علم لدنی، یعنی علم غیب.  
•   پژوهشگران پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه: ارث بردن از انبیای گذشته.  

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: