سلام وداع

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۲۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سلام وداع (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

روز عاشورا، هر یک از یاران حسین(ع) که می‌خواست به میدان نبرد آخرین برود، سلام وداع می‌داد، به این صورت که: «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ». و امام جواب می‌فرمود: «وَ عَلَيْكَ السَّلَامُ وَ نَحْنُ خَلْفَكَ»[۱]. یعنی ما هم از پی خواهیم آمد. پس از شهادت همۀ یاران امام، سید الشهدا(ع) به خیمه آمد و سکینه، زینب، ام کلثوم و فاطمه.... را ندا داد که «عَلَيْكُنَّ مِنِّي السَّلَامُ». این سلام وداع حضرت که دیدار پایانی وی با اهل بیت بود، شوری و سوزی در میان آنان افکند و هر کدام سخنانی گفتند[۲][۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. مقتل الحسین، مقرم، ص۳۰۵.
  2. بحار الأنوار، ج۴۵، ص۴۷.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۴۷.