سلام وداع

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

روز عاشورا، هر یک از یاران حسین (ع) که می‌خواست به میدان نبرد آخرین برود، سلام وداع می‌داد، به این صورت که: «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ». و امام جواب می‌فرمود: «وَ عَلَيْكَ السَّلَامُ وَ نَحْنُ خَلْفَكَ»[۱]. یعنی ما هم از پی خواهیم آمد. پس از شهادت همۀ یاران امام، سید الشهدا (ع) به خیمه آمد و سکینه، زینب، ام کلثوم و فاطمه.... را ندا داد که «عَلَيْكُنَّ مِنِّي السَّلَامُ». این سلام وداع حضرت که دیدار پایانی وی با اهل بیت بود، شوری و سوزی در میان آنان افکند و هر کدام سخنانی گفتند[۲][۳].

منابع

پانویس

  1. مقتل الحسین، مقرم، ص۳۰۵.
  2. بحار الأنوار، ج۴۵، ص۴۷.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۴۷.