رفاعه بن رافع انصاری

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

رفاعه و پدرش رافع، از جمله نخستین انصاری بودند که به پیامبر اسلام(ص) ایمان آوردند و در عقبه حضور داشتند. رفاعه در جنگ بدر و احد و خندق و دیگر غزوه‌های رسول خدا(ص) شرکت داشت. او راوی حدیث از پیامبر خدا(ص) است.
وی از جمله اصحاب رسول خدا(ص) است که با امیرالمؤمنین(ع) بیعت کرد و در جنگ‌های جمل و صفین حضرت را یاری نمود^[۱].
پس از قتل عثمان، رفاعه و ابوایوب انصاری و ابو الهیثم بن تیهان و عمار یاسر دیگر اصحاب رسول خدا(ص) را تشویق کردند تا با امیرالمؤمنین(ع) بیعت کنند و حکومت کشور اسلامی را به عهده آن حضرت قرار دهند. در داستان حکمت، رفاعه در میان یاران حضرت علی(ع) از کسانی بود که معاهده حکمیت و داوری را امضا کرد. او سرانجام در سال ۴۱ یا ۴۲ هجری با قلبی پر از‌ایمان به اسلام و پیامبر(ص) و اهل بیت پیامبر(ص) و از دنیا رفت^[۲].^[۳]

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ اسد الغابه، ج۲، ص۱۷۸؛ الاصابه، ج۲، ص۴۸۹؛ تهذیب التهذیب، ج۳، ص۱۰۷ و اعیان الشیعه، ج۷، ص۳۰.
↑ ر.ک: تهذیب التهذیب، ج۳، ص۱۰۷. و الاصابه، ج۲، ص۴۸۹.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۴۰-۵۴۱.