غیب در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش)
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
غیب در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث علم غیب معصوم است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علم غیب مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
- معنای لغوی و اصطلاحی غیب چیست؟
پاسخ به این پرسش
حجج الاسلام و المسلمین دکتر نادم، نویسنده کتاب علم غیب از نگاه عقل و وحی در این‌باره گفته‌است:
- «مفهوم شناسی لغوی غیب: واژه غیب در زبان عرب به معنای "ناپیدا" و "نهان" است بنابراین چیزی که برای انسان معلوم و پیدا نیست به آن "غیب" اطلاق می‌شود.[۱]
این واژه در لغت به معنای مصدری "پنهان شدن" و به معنای اسمی "پنهان" آمده است.
ابن منظور می‌گوید: «غیب یعنی شک و جمع آن غیاب است و غیوب است و شامل هر آنچه غایب از نظر باشد می‌شود».[۲]
- مفهوم شناسی اصطلاحی غیب: تعاریفی که دانشمندان برای غیب نموده اند متاثر از همان معنای لغوی غیب است، گفته‌اند: غیب آن چیزی است که دستگاههای حسی و ادراکی ما توانایی درک آن را نداشته باشد، شامل همه آن چیزهایی می‌شود که به نحوی دور از دید بشر است.
راغب اصفهانی چیزی را غیب و غایب می‌داند که نهان از دیدگان باشد، او می‌گوید معنای قول خداوند، «ام کان من الغائبین» یعنی غائبین از حواس و علم انسان «زیرا برای خداوند همه چیز آشکار و هویداست» پس وقتی خداوند می‌گوید: «یؤمنون بالغیب یعنی آنچه در حیطه حواس آدمی نیست و عقل آدمی نمی‌تواند درک کند؛ آنها عبارتند از غیبهایی که بوسیله اخبار انبیاء (ع) مورد پذیرش قرار می‌گیرند[۳] »[۴].