عتو در فقه سیاسی

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث عتو است. "عتو" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عتو (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

استکبار ورزیدن^[۱]، عصیان کردن^[۲]، گردن‌کشی، سرکشی کردن، سرپیچی کردن^[۳]. اصل آن "عتو" به معنای استکبار^[۴]، تجاوز از حد در راه شرّ و فساد^[۵].

﴿لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا ﴾^[۶].

در فرهنگ سیاسی قرآن، صفت عتوّ و عصیان‌گری و استکبار که در شئون اجتماعی و در عرصه قدرت و سیاست بیشتر رخ می‌نماید، به‌شدت نکوهش شده است.^[۷]

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: