شهادت و غیب از نظر علامه طباطبایی (مقاله)
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
شهادت و غیب از نظر علامه طباطبایی عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی علم غیب امامان از دیدگاه علامه طباطبایی می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۶ صفحه‌ای به قلم پروین ایران‌پور نگاشته شده و در دوفصلنامه علامه (شماره ۱۴، تابستان ۱۳۸۶) منتشر گشته است.[۱]
| شهادت و غیب از نظر علامه طباطبایی | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | پروین ایران‌پور |
| موضوع | علم، علم غیب |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دوفصلنامه علامه |
| وابسته به | دانشگاه تبریز |
| محل نشر | تبریز، ایران |
| تاریخ نشر | تابستان ۱۳۸۶ |
| شماره | ۱۴ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
- در ابتدای چکیده مقاله آمده است: «از نگاه دینی،احاطه فوق طبیعت بر طبیعت به گونه‌ای است که طبیعت، مرتبه نازل و ظاهر و فوق طبیعت باطن و حقیقت عالم هستی، محسوب می‌شود که از ارزش و قداست والایی برخوردار است؛ لذاغیب در فرهنگ قرآنی حامل معنایی خاص است که تنها با مراجعه به سخن وحی می‌توان آن را شناخت و مراجعه به تفسیر علامه طباطبایی که آیات قرآن را با سخن وحی تفسیر نموده از اهمیت بسزایی برخوردار است».
- در ادامه چنین ذکر شده: «آنچه در این پژوهش بررسی می‌گردد، این است که، با توجه به برداشت‌های علامه طباطبایی از غیب در آیات، معنای غیب و شهود چیست؟ غیب چه مصادیقی می‌تواند داشته باشد؟ بشر چگونه می‌تواند عالم به غیب شود؟ نتیجه حاصل ازاین مقال این است که، غیب و شهود دو مفهوم نسبی است که تنها در مورد مخلوق، به علت محدودیت وجودی، معنی پیدا می‌کند؛ لذا مصادیق غیب متعدد است که علامه در ذیل بعضی از آیات، به آن اشاره کرده است. همچنین خداوند براساس مشیتش گاه بشری مانند رسولان خود را به واسطه وحی، بر غیب آگاه می‌کنند. نکته‌ای که شایان ذکر است، این است که علامه، در تعریف غیب و شهود، براساس دیدگاه فلسفی خود در باب علم و در تعیین مصداق غیب، براساس آیات و روایات سخن گفته است».[۱]
فهرست مقاله
درباره پدیدآورنده
خانم پروین ایران‌پور (متولد ۱۳۴۳ ش)، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع کارشناسی ارشد فلسفه اسلامی پیگیری کرد.[۲]
او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی تاکنون چندین مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «مراتب وجود در آثار ملاصدرا و علامه طباطبایی»، «رابطه حرکت جوهری با معاد جسمانی در فلسفه ملاصدرا»، «طریق شناخت عالم غیب از نظر ملاصدرا و علامه طباطبایی»، «غیب و شهادت از نظر علامه طباطبایی»، «تبيين رابطه عالم غيب و عالم شهادت از نظر ملاصدرا» و «غیب و شهادت در آیات از نظر علامه طباطبایی» برخی از این آثار است.[۳]