تعس در فقه سیاسی
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تعس (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- تعس: با صورت بر زمین خوردن[۱]، هلاکت، زوال، انحطاط و ضعف شدید[۲].
- ﴿فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ﴾[۳].
- کلمه تعس برای نفرین و دعا به کار می‌رود؛ مانند ﴿قَاتَلَهُمُ اللَّهُ﴾[۴][۵].
- در فرهنگ سیاسی انحطاط به شرایطی از جامعه اطلاق می‌شود که در آن ارزش‌ها، رسوم، اعتقادات، اعتماد و اطمینان، نه به دلیل شکست اقتصادی، بلکه به علت فنا و فرسودگی اخلاقی و روحی در حال سقوط و زوال است[۶][۷].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۳۸۸.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۶، ص۳۲.
- ↑ «و کافران را نگونساری باد و (خداوند) کردارهایشان را بیراه گرداند!» سوره محمد، آیه ۸.
- ↑ «خدايشان بکُشد!» سوره توبه، آیه ۳۰.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۸، ص۲۲۹.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۰۴.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۸۸.