محجور در فقه سیاسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۴۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث محجور است. "محجور" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل محجور (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

ممنوع از تصرف[۱]، محروم، حرمان‌زده، بی‌نصیب از بشارت و نعمت[۲].

﴿لَا بُشْرَى يَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِينَ وَيَقُولُونَ حِجْرًا مَحْجُورًا[۳].

عنوان ﴿حِجْرًا مَحْجُورًا ضرب المثل رایج میان عرب است. زمانی که به کسی بلا و سختی می‌رسید، این ضرب‌المثل را بر زبان جاری می‌ساخت؛ یعنی از نعمت (آسایش) محروم ماندم[۴].

همچنان‌که در دنیا مجرم به دلیل جرمی که مرتکب شده، از برخی حقوق اجتماعی محروم می‌گردد [۵]، در قیامت نیز مجرم به دلیل ارتکاب اعمال خود از فضل و مغفرت الهی محروم است و چنین اصطلاحی را بر زبان می‌راند.[۶]

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۷۷۱.
  2. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۷۴.
  3. «هیچ مژده‌ای برای گناهکاران نخواهد بود و (فرشتگان به آنان) می‌گویند: (رحمت خداوند) سخت (از شما) دور باد» سوره فرقان، آیه ۲۲.
  4. سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۱۹۹.
  5. علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۶۳.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۶۵.