عمیر انصاری
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
صاحب اسرار الشهادة از ابی‌مخنف نقل می‌کند[۱] که پس از شهادت یزید بن حصین از یاران ابا عبدالله(ع)، برادرش عمیر انصاری به میدان رفت و این رجز را خواند:
| قَدْ عَلِمُوا جَماعَةُ الاَنْصارِ | اَنّي سَأحمي عَنْ بَنِي الْمُخْتارِ | |
| ضَرْبَ غُلامٍ غَیْرَ نَکْسٍ شارِ | دُونَ الْحُسَیْنِ(ع) مُهجَتي وَداري[۲] |
- جماعت انصار می‌دانند که من از فرزندان احمد مختار(ص) حمایت می‌کنم؛ ضربه‌ام ضربه جوانی است که ضعیف و ناتوان نیست. خانه و جانم فدای حسین(ع) باد.
سپس بر آن گروه حمله کرد و در حمله‌اش این رجز را می‌خواند:
| نَحْنُ رِجالٌ مِنْ بَني جِرْبانِ | فَاِنَّ قَوْمي سادَةُ الاَقْرانِ | |
| آلُ عَلیٍ شیعَةُ الرَّحمنِ | وَآل حَرْبٍ شیعَةُ الشَّیْطانِ |
- ما مردانی از بنی جربان هستیم به تحقیق که قوم من، سرور هماوردان است، خاندان علی(ع) پیرو خدای رحمانند و خاندانحرب (جدّ معاویه) پیروان شیطان.
وی جنگ سختی کرد و پس از کشتن تعدادی از نیروهای دشمن خود نیز به شهادت رسید [۳].
صاحب تذکرة الشهداء از وی با عنوان عمیر بن حصین یاد کرده است[۴].
در دیگر منابع معروف عاشورایی، نامی از وی به چشم نمی‌خورد.[۵]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
