احمد بن محمد بن عقیل بن ابی طالب
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
با آنکه نسب‌شناسان برای محمد بن عقیل بن ابی طالب فرزندی به نام «احمد» ذکر نکرده‌اند[۱]، مامقانی وی را از فرزندان او قلمداد کرده و مادرش را «اُمِّ‌ولد»[۲] دانسته است[۳].
احمد در روز عاشورا با خواندن رجز زیر به دشمن حمله برد:
| الْيَوْمَ ابلو حَسْبِي وَديني | بصارم تَحْمِلُهُ يميني | |
| احمي بِهِ عَنْ سَيِّدِي وَديني | ابن عَلِيِّ الطَّاهِرِ الْأَمِينِ[۴] |
- امروز، نژاد و کیش خود را با شمشیر دستم معرفی کرده و با آن از دین و سرورم، پسر علیِ پاک و امین دفاع می‌کنم».
وی در این نبرد دلیرانه پیکار کرد. گروهی از دشمن را مجروح ساخت و شماری را به خاک افکند. سرانجام، اسبش پی شد و در محاصره‌ای سنگین به شهادت رسید[۵].[۶]
منابع
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ ر.ک: جمهرة انساب العرب، ص۶۹؛ المجدی، ص۳۰۸؛ نسب قریش، ص۸۵.
- ↑ امولد، به کنیزی گفته می‌شود که از مولای خود فرزند داشته باشد.
- ↑ تنقیح المقال، ج۱، ص۱۰۳.
- ↑ تنقیح المقال، ج۱، ص۱۰۳، برخی این رجز را با اندکی تفاوت به احمد بن محمد هاشمی نسبت دادهاند. (مناقب، ج۴، ص۱۱۴.)
- ↑ تنقیح المقال، ج۱، ص۱۰۳.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۹۰.