عبادة بن حرث انصاری

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

تنها منبعی که از او نام برده «عشره کامله فی مقتل الحسین» است. در این کتاب آمده است: «عباده روز عاشورا خدمت امام حسین(ع) آمد، سلام کرد و در حال رفتن به میدان این چنین رجز خواند:

اَنَا عِبادٌ وَاَنَا ابْنُ الْحارِثِ		لَسْتُ بِخَوّارٍ وَلا بِناکِثٍ
عَنْ بَیْعَتی حَتّی یَرِثْنی وارثٍ		اَلْیَوْمَ ساوی فِی الصَّعید ماکِثٍ^[۱]

من عباد فرزند حارث هستم، ناتوان و پیمان‌شکن از بیعت خودم نیستم

تا این که وارثم از من ارث ببرد، امروز پیکرم در خاک جایگزین می‌شود.

عباده آن قدر جنگید تا به درجه رفیع شهادت نایل آمد^[۲].^[۳]