منهال بن عمرو
مقدمه
منهال بن عمرو، یکی از هواداران اهل بیت بود که در شام می‌زیست. در روزهایی که اسرای اهل بیت(ع) در خرابۀ شام بودند، روزی امام سجاد(ع) بیرون آمد و با او برخورد کرد و گفتگوهایی میان آن دو انجام گرفت و امام، از مظلومیّت اهل بیت و شداید دوران اسارت سخن گفت[۱]. از او نیز نقل شده که هنگام آوردن سر مطهّر امام حسین به دمشق، مردی آیۀ اصحاب کهف را می‌خواند. صدایی از سر مطهّر آمد که: کشتن من و گرداندن سرم، شگفت‌تر از داستان اصحاب کهف است[۲]. منهال، از طایفۀ بنی اسد و کوفی بود و از امام سجاد(ع) روایت می‌کرد. او را از اصحاب امام سجاد و امام باقر شمرده‌اند[۳]. در سفر بازگشت از مکه با امام زین العابدین دیدار کرد. حضرت، وضع حرمله (کشندۀ علی اصغر) را از او پرسید، سپس آن ملعون را نفرین کرد. منهال وقتی به کوفه رسید، حرمله را دستگیر کرده بودند. به دستور مختار، دست و پایش را قطع کردند، سپس در آتش افکندند. منهال، ماجرای دیدار خود با امام و نفرین آن حضرت را نسبت به حرمله بازگو کرد. مختار، خوشحال شد که دعای امام به دست او تحقّق یافت[۴]. منهال، به معنای بسیار بخشنده است[۵].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ مقتل الحسین، مقرّم، ص۴۶۲؛ الفتوح، ابن اعثم، ج۵، ص۱۵۵.
- ↑ اثبات الهداه، ج۵، ص۱۹۳.
- ↑ تنقیح المقال، ج۳، ص۲۵۱.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۳۲؛ معارف و معاریف، ج۵، ص۲۱۴۳.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۷۱.