رأیه در فقه سیاسی
مقدمه
لواء و رأیه، هر دو به معنای "پرچم" است[۱]. با این تفاوت که "لواء" پرچمی کوچک‌تر از "رأیه" بود. نقش اصلی آنها اغلب، در جنگ ایفا می‌شد و به علم و بیرق معروف بودند. اولین بار، مصری‌ها رأیه را بکار گرفتند و در عرب جاهلی پیش از اسلام نیز شایع بود؛ به گونه‌ای که هر قبیله‌ای، رأیه‌ای مخصوص داشت[۲]. در جنگ بدر، مسلمانان سه رأیه داشتند: یکی، سفید که پیامبر(ص) آن را به "مصعب بن عمیر" داد و دوتای دیگر که سیاه بودند، یکی را علی(ع) حمل می‌کرد و به آن "عقاب" می‌گفتند که از "مرط"[۳] درست شده بود و دیگری را یکی از انصار[۴]. ابوسفیان نیز در این جنگ، حامل رأیۀ رؤسا بود که به نقش عقاب ترسیم شده بود. در نظر برخی، پیامبر(ص) دو پرچم سیاه را به دست رئیس قبیله اوس و خزرج سپرده است و علی(ع) در این جنگ، پرچمی را حمل نکرده است[۵]. رأیه‌های اسلامی رنگ‌های گوناگونی داشته‌اند؛ مثلاً از بنی امیه رنگ "سرخ" از علویه رنگ "سفید" و از بنی عباس رنگ "سیاه". هنگام گسترش اسلام در کشورهای شام، فارس و مصر، رأیه‌های دیگری با رنگ‌های متنوعی ابداع شد[۶][۷].
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ معین، ج۳، ص۳۶۳۶.
- ↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۸۰.
- ↑ مرط، پوششی بود از پشم و یا خز که زن عرب آن را به سر می‌گذاشت.
- ↑ سیره حلبی، نقل از تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۸۰.
- ↑ طلیعه‌های بدر، ص۱۰.
- ↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۸۱.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۵۶.