نیایش دهم
مقدمه
این نیایش آن حضرت است در التجا به خدای تعالی. انسان در خطرات به چه کسی پناه ببرد؟ ادیان آسمانی می‌گویند باید به کسی پناه ببرد که خطر را بشناسد و قدرت دفع آن را داشته باشد و از طرفی ما را دوست بدارد؛ و او کسی جز خدا نیست که علمش بی‌انتها و قدرتش بی‌اندازه است و مهرش نسبت به بندگان موج می‌زند. امام زین العابدین(ع) در این دعا با شمردن صفات خداوند و ناتوانی‌های خود این‌گونه به پروردگار خود التجا می‌جوید: «اللَّهُمَّ إِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنَّا فَبِفَضْلِكَ، وَ إِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنَا فَبِعَدْلِكَ»؛ «ای خداوند اگر مشیت تو بر آن قرار گیرد که ما را عفو کنی از فضل توست و اگر مشیت تو بر آن قرار گیرد که ما را عقوبت کنی از عدل توست. بر ما منّت بنه و عفو خود نصیب ما کن و به بخشایش خویش از عذابت نجات بخش، که ما را طاقت آن نیست که به عدل خود با ما رفتار کنی و اگر بخشایش تو نباشد هیچ‌یک از ما را نجات نباشد».
«ای بی‌نیازترین بی‌نیازان، اینک ما بندگان تو در دست توایم، و من محتاج‌ترین محتاجان به درگاه تو هستم. به گشایشی که در کار ما دهی بینوایی ما جبران کن و ما را از درگه خود مران که نومید گردیم. و هرگاه چنین شود، آن را که به امید نیک‌بختی روی به سوی تو نهاده بدبخت ساخته‌ای و آن را که از فضل تو بخشایش‌طلبیده محروم داشته‌ای».
آنگاه به ناتوانی بقیه تکیه‌گاه‌ها اشاره می‌کند و به پیشگاه خدا التماس می‌کند که به جز درگاه او به کجا برود: «در این حالت، ما رانندگان درگاه تو به که روی آوریم و از در تو به کجا رویم؟ ای خداوند، تو منزهی، ما همان بیچارگان هستیم که اجابتشان واجب داشته‌ای و همان بدحالان که وعده بهروزیشان داده‌ای. شبیه‌ترین چیزها به خواست و اراده تو و سزاوارترین کارها در عرصه عزّ و جلال تو، رحمت آوردن تو بر کسی است که از تو رحمت طلبد و فریاد رسیدن تو کسی را که از تو فریاد خواهد. پس بر زاری ما به درگاهت رحمت آور، و چون خویشتن بر آستان تو افکنده‌ایم بی‌نیازمان فرما». «ای خداوند، چون بر معصیت تو از پی شیطان رفتیم شیطان بر ما شماتت کرد. پس درود بفرست بر محمد و خاندانش؛ و اکنون که شیطان را به‌خاطر فرمانبرداری تو واگذاشته‌ایم و از او دل برکنده‌ایم و به‌سوی تو آمده‌ایم، هرگز مباد که او را بر ما مجال شماتت باشد».[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
- ↑ بهشتی، سید جواد، مقاله «نیایش دهم»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۴۴۹.