عبدالله بن حجاج ازدی

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

عبدالله بن حجاج از شیعیان و ارادتمندان امیرمؤمنان(ع) بود که حضرت را در جنگ صفین یاری کرد وی در مسیر حرکت به جانب صفین موقعی که سپاهیان عراقی از پل منیج عبور می‌کردند، در اثر ازدحام جمعیت، کلاه او و کلاه همرزم و هم‌قبیله‌اش عبدالله بن ابی حصین ازدی از سرشان افتاد و خم شدند و کلاه را برداشتند و بر سر گذاشتند عبدالله شعری خواند که معنایش این بود که «اگر تفأل صحیح باشد من و تو هر دو در این جنگ کشته خواهیم شد». از قضا در جنگ صفین عبدالله بن ابی حصین ازدی با عبدالله بن حجاج هر دو در کنار عمار یاسر در نبرد با شامیان به شهادت رسیدند^[۱].^[۲]

↑ وقعة صفین، ص۱۵۳، ۲۶۳؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۲۷؛ یک بیت شعر او در ترجمه عبدالله بن ابی حصین در همین اثر گذشت.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۷۴.