تفسیر و مفسران ج۱ (کتاب)
تفسیر و مفسران | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسنده | محمد هادی معرفت |
موضوع | تفسیر و مفسران |
مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات مؤسسه فرهنگی التمهید|انتشارات انتشارات مؤسسه فرهنگی التمهید]][[رده:انتشارات انتشارات مؤسسه فرهنگی التمهید]] |
محل نشر | قم، ایران |
سال نشر | ۱۳۸۰ ش |
شابک | ۹۶۴-۳۵۰-۲۹۴-۵ |
شماره ملی | م78-27672 م۷۸-۲۷۶۷۲ |
این کتاب، جلد اول از مجموعهٔ دو جلدی تفسیر و مفسران است که با زبان فارسی به شرح و بررسی تاریخ تفسیر میپردازد. این مجموعه اثر محمد هادی معرفت است و انتشارات مؤسسه فرهنگی التمهید انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «در کتاب حاضر دو شیوه تفسیر "نقلی "و "اجتهادی "با اشاره به برخی آفات و معایب آنها بررسی و تبیین شده است. بهزعم نگارنده "شیوه نقلی مبتنی بر گفتار و نظریات مأثور از سلف است، با اندکی توضیح و شرح، چنان که ابوجعفر طبری انجام داده است و یا با بسنده کردن به منقولات بدون هیچ اظهار نظر یا توضیح، چنان که جلال الدین سیوطی و سید بحرانی عمل کردهاند.اساس تفسیر اجتهادی هم، فقط رای خاص مفسر است که آن را تحت تاثیر عقیده و مذهب ویژه خودش ابزار داشته است، مانند اکثر تفاسیر باطنیه یا مجموعهای از تفاسیر منقول و معقول است که تفاسیر رایج بین مسلمانان از صدر اسلام تاکنون به همین شکل بوده است. "نگارنده در ادامه مطالب، معروفترین تفاسیر نقلی و اجتهادی را معرفی، و در پایان به شرح تفسیر عرفانی، موضوعی و تفاسیر عصر جدید اهتمام کرده است»[۱].
فهرست کتاب
دربارهٔ پدیدآورنده
آیتالله محمد هادی معرفت (متولد ۱۳۰۹ش، کربلا و متوفای ۱۳۸۵ش، قم)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید سعید تنکابنی، سید محمد شیرازی، محمد رضا جرقویی اصفهانی، یوسف بیارجمندی خراسانی و محمد حسین مازندرانی به اتمام رساند. مؤسس ماهنامه أجوبة المسائل الدینیه و عضو جامعه مدرسین ازجمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس در حوزههای علمیه، چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «اهلالبیت و القرآن الکریم»، «بررسی نظریههای نجات و مبانی مهدویت»، «عدالت مهدوی در قرآن»، «روششناسی تفسیری پیامبر اعظم (ص)»، «انتظار ظهور»، «حکومت اسلامی بر اساس دین»، «تفسیر راسخان در علم»، «امام علی و حقوق متقابل مردم و حکومت» و «امام حسین پیروز میدان نبرد» برخی از این آثار است.[۲]