خیثمه تمیمی

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

وی از نیروهای دلاور سپاه امیرالمؤمنین(ع) در صفین بود. محسن امین از مناقب ابن شهر آشوب از ابو حمزه ثمالی نقل می‌کند: بعد از داوری ناروای عمرو عاص و ابو موسی اشعری در مسئله حکمیت بعد از جنگ صفین خثیمه از طایفه بنی تمیم سخت ناراحت شد و به قصد مخالفت با امام(ع) به جزیره فرار کرد و از وادی ترسناکی به نام میافارقین عبور می‌کرد که هاتفی به او ندا داد (که فرارت، از حضرت علی(ع) ناصواب است)، او پس از شنیدن این ندا، به سوی علی(ع) بازگشت و همواره با حضرت بود تا به شهادت رسید^[۱]. در مدرکی که آوردیم نیامده در کدام جنگ به شهادت رسیده است. احتمال دار در جنگ نهروان بوده است. والله العالم.

خیثمه از عبدالله بن عمر نقل می‌کند که گفت: همانا معاویه در درجه پست از آتش جهنم جای دارد و اگر فرعون این کلمه "من پروردگار اعلای شمایم" را نگفته بود هیچ کس در مرحله پست‌تر از معاویه قرار نداشت^[۲].^[۳]

↑ اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۶۱.
↑ ان معاوه فی تابوت فی الدرک الاسفل من النار، ولولا کلمه فرعون: انا ربکم الاعلی، ما کان احد اسفل من معاویه؛ وقعه صفین، ص۱۱۷، از نقل این روایت معلوم است که خثیمه دل در گرو امیرمؤمنان داشته و با معاویه سخت مخالف بوده است.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۹۹.