ابومنذر
مقدمه
از نام و طایفه وی یاد نشده است[۱]، أما ابن اثیر[۲] در اینکه وی همان یزید بن عامر باشد، تردید دارد. به روایت ابومنذر، از رسول خداa خواستند بر جنازهای نماز بخواند. عمر بن خطاب وی را فاجر خواند و با خواندن نماز بر او مخالفت کرد. اما رسول خداa بر وی نماز خواند، تا لحظه دفن او را مشایعت کرد و با دست خود بر قبر وی خاک ریخت و با تعبیر دعنا منک یا ابن الخطاب فرمود: «بهشت بر مجاهد در راه خدا واجب است»[۳]. بر اساس این روایت، طبرانی، ابونعیم و برخی دیگر[۴] وی را صحابی دانسته‌اند. اما ابن ابی حاتم[۵] وی را مجهول شمرده و ابوموسی مدینی آن را از ابوعطیه روایت کرده و ابوداود نیز آن را در کتاب مراسیل خود آورده است[۶]. که به این معناست که او را صحابی نمی‌داند. ابن حجر[۷] نیز سخن ابوداود را ترجیح داده است. از این روایت در استحباب ریختن مقداری خاک با دست بر قبر میت استفاده می‌شود[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ مزی، ج۴۳، ص۳۲۱.
- ↑ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۷.
- ↑ طبرانی، ج۲۲، ص۳۳۸؛ ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۶.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۳۲۰؛ همو، تهذیب، ج۲۱، ص۲۲۲.
- ↑ ابن ابی حاتم، ج۳، ص۵۵۸.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۲۲۰.
- ↑ تهذیب، ج۲۱، ص۲۲۲.
- ↑ در این باره ر.ک: شافعی، ج۱، ص۳۱۵؛ ابن قدامه، ج۲، ص۳۸۰.
- ↑ حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ابوالمنذر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۳۰-۵۳۱.