تهمت وحی نفسی به پیامبر اسلام (مقاله)
تهمت وحی نفسی به پیامبر اسلام(ص) (تهمت قدیمی و جاهلی جنون، با رنگ و لعابی فریبنده) عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی وحی و شبهات پیرامون آن می‌پردازد. این مقالهٔ ۶ صفحه‌ای به قلم جعفر سبحانی نگاشته شده و در ماهنامه درس‌هایی از مکتب اسلام (شماره ۵۷۲، دی ۱۳۸۷) منتشر گشته است.[۱]
| تهمت وحی نفسی به پیامبر اسلام(ص) | |
|---|---|
| (تهمت قدیمی و جاهلی جنون، با رنگ و لعابی فریبنده) | |
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | جعفر سبحانی |
| موضوع | مجاری علم لدنی، وحی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | ماهنامه درس‌هایی از مکتب اسلام |
| وابسته به | مؤسسه تعلیماتی و تحقیقاتی امام صادق (ع) |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | دی ۱۳۸۷ |
| شماره | ۶۳۴ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
این مقاله چکیده ندارد.
فهرست مقاله
- وحی نفسی، سرپوشی بر اتهام جنون؛
- پافشاری در نسبت جنون.
دربارهٔ پدیدآورنده
آیت‌الله جعفر سبحانی (متولد ۱۳۰۸ ش، تبریز)، از مراجع تقلید شیعیان و اساتید خارج حوزه علمیه قم می‌باشد. تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید حسین طباطبایی بروجردی، سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، امام خمینی و علامه طباطبایی به اتمام رساند. مشارکت در تأسیس مجله مکتب اسلام، شرکت در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تأسیس مؤسسه تعلیماتی تحقیقاتی امام صادق (ع)، ایجاد رشته تحصیلی کلام اسلامی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر انجام فعالیت‌های علمی و اجرایی به تألیف آثار فراوان با موضوعات تفسیر، حدیث، فقه، اصول، کلام، تاریخ، فلسفه، ملل و نحل، رجال، درایه، نقد وهابیت و زمینه‌های دیگر علوم اسلامی و انسانی اهتمام ورزیده است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «مفاهیم القرآن»، «آگاهی سوم یا علم غیب»، «خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل»، «مبانی کلامی مهدویت»، «امکان ارتباط با جهان غیب»، «پیشوایی از نظر اسلام (امامت و خلافت)»، «شفاعت از دیدگاه قرآن و حدیث و عقل»، «بیعت»، «کاوش‌هایی پیرامون ولایت»، «نقش انتظار در بازسازی جامعه اسلامی»، «منشور جاوید»، «اهل سنت»، «فروغ ابدیت»، «خاتمیت و مرجعیت علمی امامان معصوم (ع)»، «نبوت عامه زیربنای زندگی»، «امتیازات رهبران آسمانی»، «مصحف علی (ع)»، «منبع علم و آگاهی امامان (ع)»، «مصحف فاطمه (س)» و « وهابیت، مبانی فکری و کارنامه عملی» برخی از این آثار است.[۲]