سفر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۲:۱۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

در آیین اسلام به سفر، بسیار توجه و در قرآن و احادیث، فوائد بسیاری برای آن بیان شده است. در سیره نبوی(ص) نیز بر این امر تأکید شده است و مسلمانان به انجام سفر فراخوانده شده‌اند[۱].

سفر در کلام نبوی(ص)

سفر در کلام پیامبر اکرم(ص) جایگاه خاصی دارد و سخنان و روایات نقل شده از ایشان نشان می‌دهد که آن حضرت یک سفر در راه خدا را بهتر از پنجاه حج[۲] و مسافران را مشمول لطف ویژه خداوند می‌‌دانست و می‌‌فرمود: "اگر مردم از رحمت خداوند به مسافر آگاه بودند، برای مسافرت می‌‌شتافتند؛ به درستی که خداوند با مسافر، مهربان است"[۳][۴].

همچنین آن حضرت با توجه به تأثیر مثبت سفر در آسایش جسم و شادابی روح، آن را مایه سلامتی فرد دانسته، می‌‌فرمود: "مسافرت کنید تا تندرست بمانید"[۵]. رسول خدا(ص) در حدیثی دیگر، سفر را باعث اندوختن تجربه دانسته و فرموده است: "مسافرت کنید که اگر ثروتی به دست نیاورید، لااقل اندیشه و تجربه می‌‌اندوزید"[۶][۷].

آداب سفر

منابع

پانویس

  1. موسوی بردکشکی، سید جواد و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۵۴.
  2. جلال الدین سیوطی، الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۴۰۴؛ المتقی الهندی، کنزالعمال، ج ۴، ص ۳۰۴ و نهج الفصاحه، تحقیق و ترجمه: ابوالقاسم پاینده، ص ۶۲۷
  3. ورام بن ابی فراس، مجموعه ورام، ج ۱، ص ۳۳.
  4. موسوی بردکشکی، سید جواد و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۵۴.
  5. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۶۵؛ احمد بن محمد برقی، المحاسن، ج ۲، ص ۳۴۵ و حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، ص ۲۴۰.
  6. مکارم الاخلاق، ص ۲۴۰.
  7. موسوی بردکشکی، سید جواد و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۵۴-۵۵.