عبدالله اکبر بن حسن بن علی بن ابی‌طالب
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
عبدالله اکبر مکنّی به ابوبکر، فرزند امام حسن مجتبی(ع) است[۱]. مادرش ام‌ولد و نامش، رمله بود[۲]. وی از یاران والامقام امام حسین(ع) است[۳]، که پس از حضرت قاسم بن حسن(ع)[۴] به میدان رفت و چنین رجز خواند:
| ان تُنْکِرُنی فَاَنابْنُ حَیْدَرَة | ضِرغامُ آجامٍ وَلَیْثٌ قَسْوَرَة | |
| عَلی الأعادِیِ مِثْلُ ریحٍ صَرْصَرَة | اَکیلُکُمْ بِالسَّیفِ کَیْلَ السَّنْدَرَة[۵] |
- «اگر مرا نمی‌شناسید، من فرزند حیدرم؛ چون شیر بیشه‌زاران شجاع و دلیرم. بر دشمنان همچو طوفانم و آنان را قتل عام خواهم کرد».
عبدالله، شجاعانه جنگید و ۱۴ سوار را با شمشیر و نیزه به هلاکت رساند، و سرانجام خود نیز به فیض شهادت نایل گشت[۶].[۷]
جستارهای وابسته
- حسن بن علی بن ابی طالب (پدر)
- قاسم بن حسن (برادر)
منابع
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۲۹ و ج۲، ص۲۲۷.
- ↑ مقتل الحسین(ع)، مقرم، ص۲۶۴، منشورات شریف رضی.
- ↑ ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۲۳.
- ↑ عبدالله از حضرت قاسم(ع) بزرگ‌تر بود ولی پس از قاسم به میدان رفت. (ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۳۰)
- ↑ ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۲۹؛ وسیلة الدارین، ص۲۵۰؛ دائرة المعارف الحسینیه، ج۵، ص۱۶۳. خوارزمی رجز فوق را به عبدالله بن حسن (بدون لقب اصغر و اکبر) نسبت داده است. (مقتل الحسین(ع)، خوارزمی، ج۲، ص۳۲، انوارالهدی).
- ↑ ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۲۹؛ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۲۳۸ به نقل از ناسخ، نویسندگان ناسخ و فرسان به نقل از «مقاتل الطالببین» کشنده عبدالله را، حرملة بن کاهلی اسدی و هانی بن ثبیت قاضی ذکر کردهاند؛ ولی با مراجعه به این کتاب معلوم شد ابوالفرج، سخنی از عبدالله اکبر و یا اصغر نگفته، بلکه آن دو را کشنده عبدالله بن حسن(ع) (بدون لقب اصغر و اکبر) دانسته است. (مقاتل الطالببین، ص۵۸ و ۵۹، دار الکتاب).
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۲۶.