عمار بن حسان طائی در تاریخ اسلامی
مقدمه
«اَلسَّلاَمُ عَلَى عَمَّارِ بْنِ حَسَّانَ بْنِ شُرَيْحٍ اَلطَّائِيِّ»[۱]؛
عمار و به قولی عامر، فرزند حسان بن شریح طائی، منسوب به قبیله طی و پدرش حسان طائی از یاران امام علی(ع) بود که در جنگ جمل شرکت جست و در جنگ صفین به شهادت رسید.
عمار از شیعیان مخلص و دلیران بنام بود و در پیروی از خاندان رسالت، راه پدرش را پیمود و در مکه به امام حسین(ع) پیوست و همراه امام(ع) به کربلا آمد و روز عاشورا به میدان رفت و در حمله نخست، در مقابل دیدگان امام(ع) به فیض شهادت نایل گشت[۲].
از نسل عمار نوادگانی چون عبدالله بن احمد به دنیا آمد که از علما و راویان شیعه بود و امام هشتم علی بن موسی الرضا(ع) را ملاقات کرد و کتابی به نام «قضایا امیرالمؤمنین(ع)» از او به یادگار مانده است[۳].
در فضیلت عمار همین بس که مورد عنایت در زیارت ناحیه مقدسه قرار گرفت و بر او سلام و درود فرستاده شده است.[۴]
منابع
پانویس
- ↑ زیارت ناحیه مقدسه، بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۲.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۳۱۷؛ ابصار العین، ص۱۷۱، و در مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۳؛ تنها به نام او در زمره شهدای نخستین نام برده است.
- ↑ رجال نجاشی، ص۲۲۹ و ابصارالعین، ص۱۷۱.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۵۲۸-۵۲۹.