تحلیلی از اصل انتظار در پرتو فلسفه غیبت (مقاله)
تحلیلی از اصل انتظار در پرتو فلسفه غیبت عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی تفکر شیعی و مهدوی از اصل انتظار می‌پردازد. این مقاله ۲۴ صفحه‌ای به قلم محمد اسعدی نگاشته شده و در فصلنامه مشرق موعود (شماره ۲۹، بهار ۱۳۹۳) منتشر شده است[۱].
| تحلیلی از اصل انتظار در پرتو فلسفه غیبت | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسندگان | محمد اسعدی |
| موضوع | مهدویت، انتظار، غیبت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه مشرق موعود |
| وابسته به | مؤسسه آینده روشن |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | بهار ۱۳۹۳ |
| شماره | ۲۹ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «در تفکر شیعی و مهدوی، از اصل انتظار، تحلیل‌های گوناگونی شده که در این نوشتار، برخی به بوتۀ نقد سپرده شده و بر تحلیلی جامع با تکیه بر فلسفۀ غیبت تأکید شده است. بر اساس این تحلیل، در کنار بعد سلبی انتظار _ که به محرومیت عصر غیبت از برکات و فواید فردی و اجتماعی حضور امام معصوم معطوف است _ بعد ایجابی آن، هم شامل ابعاد فردی و هم شامل ابعاد اجتماعی است و تحقق کامل این ابعاد جز با آمادگی‌های فردی و تلاش اجتماعی مؤمنان برای تشکیل حکومت اسلامی جهت تحقق ابعاد گوناگون دین با محوریت قرآن و سنت و به پیشوایی دین‌شناسان متعهد ممکن نیست»[۱]
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد اسعدی (متولد ۱۳۵۰ ش)، رشته علوم قرآن و حدیث را در مقطع دکتری در دانشگاه قم به اتمام رساند. مدیر مسئول نشریه نسیم وحی، عضو شورای علمی گروه علوم قرآنی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس نهج‌البلاغه و علوم قرآنی در دانشگاه و حوزه علمیه، به تبیین طرح‌های تحقیقاتی مانند آسیب‌شناسی جریان‌های تفسیری نیز مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «ولایت و امامت پژوهشی از منظر قرآن»، «معناشناسی راسخان در علم با تأکید بر کاربرد روایی»، «تحلیلی از اصل انتظار در پرتو فلسفه غیبت»، «محكمات قرآن نقش و قلمرو آن‌ها»، «تبیین امامت قرآنی به مثابه مقامی مستقل از نبوت با تأکید بر آیه ابتلا»، «ساختارهای چندوجهی قرآن»، «پژوهش‌نامه قرآن و حدیث»، «وجوه معنایی قرآن»، «جریان‌شناسی قرآن بسندگی در دو قرن اخیر»، «حدیث اندیشه»، «آسیب‌شناسی جریان روایت‌گرا در تفسیر» برخی از این آثار است. [۲]