نفی عیب‌جویی در معارف و سیره نبوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عیب‌جویی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

تجسس و عیب‌جویی

  • از اوصاف زشت و زننده دیگری که دوستی بین انسان‌ها را سست می‌کند، تجسس در امور دیگران و جستجوی لغزش‌های آنان و آشکار کردن آنهاست[۳].
  • تجسس، در لسان اهل لغت به معنای جستجو و این واژه بیشتر به معنای جستجو کردن درباره باطن‌های امور و چیزهای پنهانی به کار رفته است و معمولاً در معنای کشف نهانی‌های شر به کار می‌رود[۴] این خصیصه از حالات درونی افراد و از ثمران سوء ظن است؛ زیرا نفس انسان با بدبین شدن قانع نشده، او را وامی‌دارد که درباره افراد، تحقیق و جستجو کند. ثمره این تحقیق، عیب‌جویی و تجسس است[۵]؛ پیامبر خدا{{صل} نیز در روایتی، بدترین سوءظن دارندگان را تجسس کنندگان و بدترین تجسس کنندگان را کسانی معرفی کرده‌اند که آن را به زبان جاری سازند.[۶][۷].

تجسس و عیب‌جویی در کلام نبوی(ص)

تجسس و عیب جویی در سیره پیامبر اکرم(ص)

منابع

پانویس

  1. «ای مؤمنان! از بسیاری از گمان‌ها دوری کنید که برخی از گمان‌ها گناه است» سوره حجرات، آیه ۱۲.
  2. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۱۹۴.
  3. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۱۹۶.
  4. ابن اثیر، النهایه، ج۱، ص۲۷۲ و ابن منظور، لسان العرب، ج۶، ص۳۸.
  5. کشف الریبه، ص۲۲ - ۲۳ و الدر المنثور، ج۶، ص۹۲.
  6. مستدرک الوسائل، ص۱۴۷.
  7. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۱۹۶.
  8. کلینی، الکافی، ج۲، ص۳۵۴ و شیخ مفید، الاختصاص، ص۲۲۵ و مجموعه ورام، ج۲، ص۲۰۸.
  9. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۱۹۶.
  10. کنزالعمال، ج۳، ص۲۵۰ و حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۴، ص۳۸۳.
  11. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۱۹۶.
  12. شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص ۸۲ و مشکاة الأنوار، ص ۱۴.
  13. محمد حسین طباطبایی، سنن النبی، ص ۱۷.
  14. مسنداحمد، ج ۳، ص ۴، صحیح مسلم، ج ۳، ص ۱۱۱ و البیهقی، السنن الکبری، ج ۸، ص ۱۹۶.
  15. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۱۹۷.