قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل (مقاله)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۱۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت(ع) در تأویل
رتبه علمیعلمی پژوهشی
زبانفارسی
نویسندهحسین ردایی کلارستاقی
موضوعمرجعیت علمی و تأویل قرآن
مذهبشیعه
منتشر شده درفصلنامه قبسات
وابسته بهپژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشرپاییز ۱۳۸۹
شماره۵۷
ناشر الکترونیکپایگاه مجلات تخصصی نور

قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت(ع) در تأویل عنوان مقاله‌ای است به زبان فارسی که به بررسی مرجعیت علمی امامان(ع) در تأویل آیات قرآن می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۰ صفحه‌ای به قلم حسین ردایی کلارستاقی نگاشته شده و در فصلنامه قبسات (شماره ۵۷، پاییز ۱۳۸۹) منتشر گشته است.[۱]

چکیده مقاله

  • نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: «از آنجا که اعلمیت و به‌ ویژه برخورداری از علم لدنی یکی از مؤلفه‌‌های رکنی در اثبات نبوت نبی یا امامت امام است، از این‌رو اثبات علم به تأویل برای اهل بیت(ع) از آیات قرآن کریم، تأثیر به‌سزایی در ضرورت مرجعیت علمی اهل بیت(ع) به‌خصوص نزد اهل‌سنت دارد؛ چراکه بیشتر علمای اهل‌سنت اعتقادی به مرجعیت اهل بیت(ع) ندارند؛ هرچند فضیلت علمی اینان نزد بسیاری از رجال علمی و سیاسی آنان مورد اتفاق است و بر همین اساس برخی از بزرگان اهل‌سنت نهایت مستفاد از روایات نبوی در فضایل علمی اهل بیت و به‌ویژه امیرالمؤمنین(ع) را مرجعیت علمی آنان دانستند، نه مرجعیت سیاسی».
  • نویسنده در ادامه چکیده می‌نویسد: «ولی علمای شیعه بر مرجعیت علمی اهل بیت(ع) و علم آنان به تأویل آیات قرآن اذعان دارند. هرچند نزد برخی از آنان دلالت آیات قرآن بر مطلب مذکور تمام نیست، ولی دلالت روایات بر آن قطعی است. در نوشتار پیش‌رو، درصددیم دلالت آیات قرآن و به‌خصوص آیه ﴿وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ [۲] بر علم به تأویل اهل بیت(ع) را اثبات نموده و به ادله و شبهات کسانی که دلالت آیۀ مذکور بر مدعا را نپذیرفته‌اند، پاسخ دهیم»[۱].

فهرست مقاله

  • چکیده؛
  • مقدمه؛
  • معناشناسی تأويل؛
  • ويژگی‌ها و امتيازات راسخون در علم؛
  • استدلال به آيه ﴿وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ؛
  • دیدگاه نگارنده؛
  • استدلال علامه طباطبایی؛
  • نقد صاحب تسنيم بر علامه؛
  • پاسخ ما از منظر علامه؛
  • نظر صاحب تسنيم؛
  • بيان تعارض در روايات مربوطه؛
  • پاسخ ما از نظر صاحب تسنيم؛
  • نتیجه‌گیری؛
  • منابع و مآخذ[۱].

دربارهٔ پدیدآورنده

حسین ردایی

حجت الاسلام و المسلمین حسین ردایی (حسین ردایی کلارستاقی، متولد ۱۳۴۶ ش، تنکابن)، تحصیلات حوزوی خود را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات: حسین وحید خراسانی، عبدالله جوادی آملی و حسن حسن‌زاده آملی پیگیری کرد. مدیریت مدرسه امام صادق (ع) و معاونت آموزشی و پژوهشی مدرسه امام علی (ع) از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «راهکارهای اصلاحات اجتماعی در حکومت دینی»، «تعلیقه بر بدایة الحکمة» و «قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل» برخی از این آثار است.[۳]


آثار وابسته

پانویس

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ پایگاه مجلات تخصصی نور
  2. و استواران در دانش؛ سوره آل عمران، آیه ۷.
  3. پایگاه اندیشوران حوزه

دریافت متن مقاله